Άρθρο του Ζώη Τσώλη για το "ΒΗΜΑ"
Οσοι ακόµη αναρωτιούνται για το πώς φθάσαµε στα όρια της
χρεοκοπίας δεν έχουν παρά να παρακολουθήσουν τις αποφάσεις της κυβέρνησης Μόντι
στη γείτονα Ιταλία, η οποία παρ’ ότι βρέθηκε – και αυτή – στη δίνη των
κερδοσκοπικών επιθέσεων εξακολουθεί να δανείζεται από τις αγορές, απέφυγε τον
οικονοµικό έλεγχο του ∆ΝΤ και ανακτά την εµπιστοσύνη όλου του κόσµου.
Τι έκανε λοιπόν ο κ. Μάριο Μόντι, ο οποίος σηµειωτέον αποφάσισε να επιστρέφει τον µισθό του πρωθυπουργού στο ιταλικό ∆ηµόσιο, κάτι που κανένας έλληνας πολιτικός ή τεχνοκράτης δεν µπόρεσε να πράξει;
Απλούστατα, µετά την παραίτηση Μπερλουσκόνι σχηµάτισε κυβέρνηση σωτηρίας µε 12 υπουργούς, προσωπικότητες κοινής αποδοχής στη χώρα του.
Εφάρµοσε µια κι έξω το πακέτο λιτότητας που στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στην αύξηση συντελεστών ΦΠΑ, των φόρων πολυτελούς διαβίωσης, στο πάγωµα των µισθών στο ∆ηµόσιο και στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 62 χρόνια για τις γυναίκες και στα 66 για τους άνδρες, σε συνδυασµό µε µικρές – ανεκτές – µειώσεις των συντάξεων.
Και τώρα προχωρεί στις διαρθρωτικές αλλαγές ξεκινώντας από την πλήρη, γενική απελευθέρωση του ωραρίου των καταστηµάτων, συµπεριλαµβανοµένων των φαρµακείων, τη χορήγηση νέων αδειών ταξί, προσδοκώντας ότι τα µέ τρα αυτά, σε συνδυασµό µε ελαστικές µορφές απασχόλησης, θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη και θα απορροφήσουν ένα µέρος των ανέργων. Το επόµενο βήµα µετά την κατάργηση των περιφερειακών συµβουλίων είναι να ελέγξει τα οικονοµικά και, κυρίως, τον δανεισµό των δήµων, που αποτελούν τη µεγάλη «µαύρη τρύπα» για την ιταλική οικονοµία, όπως συµβαίνει και στην Ελλάδα.
Αυτό που κάνει την κυβέρνηση Μόντι να ξεχωρίζει είναι η αµεσότητα και η ταχύτητα στην εφαρµογή των αποφάσεων οικονοµικής πολιτικής. Σε δύο µήνες άλλαξε την ατµόσφαιρα, διώχνοντας τους κλόουν από το πολιτικό προσκήνιο.
Στη χώρα µας, επιχειρήσεις και νοικοκυριά, όλοι οι πολίτες, βιώνουµε τα δραµατικά αποτελέσµατα µιας αποτυχηµένης πολιτικής την τελευταία διετία, η οποία εφαρµόστηκε από άσχετους έως επικίνδυνους πολιτικούς – όπως κατηγορούν αλλήλους τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ – και τώρα πνιγόµαστε από τις οσµές της «πολιτικής κουζίνας» στα παρασκήνια.
Μπορεί ο έλληνας πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήµος να απολαµβάνει της εµπιστοσύνης της µεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, να γνωρίζει πολύ καλά τις τεχνικές και τις πολιτικές που θα τραβήξουν τη χώρα από το τέλµα της ύφεσης, αλλά όσο κι αν ο ίδιος το θέλει, το αποτέλεσµα είναι αυτό που θα κρίνει την κυβέρνησή του. Το παράδειγµα είναι δίπλα µας...
Τι έκανε λοιπόν ο κ. Μάριο Μόντι, ο οποίος σηµειωτέον αποφάσισε να επιστρέφει τον µισθό του πρωθυπουργού στο ιταλικό ∆ηµόσιο, κάτι που κανένας έλληνας πολιτικός ή τεχνοκράτης δεν µπόρεσε να πράξει;
Απλούστατα, µετά την παραίτηση Μπερλουσκόνι σχηµάτισε κυβέρνηση σωτηρίας µε 12 υπουργούς, προσωπικότητες κοινής αποδοχής στη χώρα του.
Εφάρµοσε µια κι έξω το πακέτο λιτότητας που στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στην αύξηση συντελεστών ΦΠΑ, των φόρων πολυτελούς διαβίωσης, στο πάγωµα των µισθών στο ∆ηµόσιο και στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 62 χρόνια για τις γυναίκες και στα 66 για τους άνδρες, σε συνδυασµό µε µικρές – ανεκτές – µειώσεις των συντάξεων.
Και τώρα προχωρεί στις διαρθρωτικές αλλαγές ξεκινώντας από την πλήρη, γενική απελευθέρωση του ωραρίου των καταστηµάτων, συµπεριλαµβανοµένων των φαρµακείων, τη χορήγηση νέων αδειών ταξί, προσδοκώντας ότι τα µέ τρα αυτά, σε συνδυασµό µε ελαστικές µορφές απασχόλησης, θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη και θα απορροφήσουν ένα µέρος των ανέργων. Το επόµενο βήµα µετά την κατάργηση των περιφερειακών συµβουλίων είναι να ελέγξει τα οικονοµικά και, κυρίως, τον δανεισµό των δήµων, που αποτελούν τη µεγάλη «µαύρη τρύπα» για την ιταλική οικονοµία, όπως συµβαίνει και στην Ελλάδα.
Αυτό που κάνει την κυβέρνηση Μόντι να ξεχωρίζει είναι η αµεσότητα και η ταχύτητα στην εφαρµογή των αποφάσεων οικονοµικής πολιτικής. Σε δύο µήνες άλλαξε την ατµόσφαιρα, διώχνοντας τους κλόουν από το πολιτικό προσκήνιο.
Στη χώρα µας, επιχειρήσεις και νοικοκυριά, όλοι οι πολίτες, βιώνουµε τα δραµατικά αποτελέσµατα µιας αποτυχηµένης πολιτικής την τελευταία διετία, η οποία εφαρµόστηκε από άσχετους έως επικίνδυνους πολιτικούς – όπως κατηγορούν αλλήλους τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ – και τώρα πνιγόµαστε από τις οσµές της «πολιτικής κουζίνας» στα παρασκήνια.
Μπορεί ο έλληνας πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήµος να απολαµβάνει της εµπιστοσύνης της µεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, να γνωρίζει πολύ καλά τις τεχνικές και τις πολιτικές που θα τραβήξουν τη χώρα από το τέλµα της ύφεσης, αλλά όσο κι αν ο ίδιος το θέλει, το αποτέλεσµα είναι αυτό που θα κρίνει την κυβέρνησή του. Το παράδειγµα είναι δίπλα µας...
Πηγή : tovima.gr
