Hellene, μην είσαι Malakas

Γράφει ο Παύλος Γεωργιάδης για το protagon.gr


Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να αρχίσουμε να συνηθίζουμε στο “Hellene”, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ιδίως μιας και το “Greek” έχει πλέον σχεδόν καεί. Εμένα πάντως την πρώτη φορά που είδα το βίντεο της Κατερίνας Μουτσάτσου μου άρεσε. Την δεύτερη το ξανασκέφτηκα, μιας και δεν συμφωνώ με την αισθητική των εθνικών ύμνων. Και θα προτιμούσα αν, έστω κι ένα, από τα πολλά “Hellene” είχε αντικατασταθεί από το “Human”.

Ναι, ίσως είναι και λίγο υπερβολική η Κατερίνα σε κάποια σημεία. Κατάτι υπερβολικές βρίσκω άλλωστε καμιά φορά και τις δικές μου δημόσιες τοποθετήσεις, όπως την τελευταία πριν από λίγες ημέρες. Αν υπάρχει όμως ένα πράγμα για το οποίο η κρίση μας ωφελεί, τότε αυτό είναι ότι σιγά-σιγά έχει αρχίσει να αλλάζει η ατζέντα της κοινωνίας μας. Και ότι εμείς οι νέοι έχουμε πλέον τα ερεθίσματα, το μέτρο σύγκρισης και τα μέσα να περνάμε μηνύματα τα οποία μπορούν να συγκινήσουν διεθνώς. Ακόμη και ασκώντας πίεση σε όλους αυτούς που αποφασίζουν για τις μοίρες μας.

Δεν σας αρέσει αυτή η Ελλάδα; Αλίμονο αν οι νέοι δεν ήμασταν αυθόρμητοι, υπερβολικοί, παλαβοί κι αν δεν ξεσπούσαμε για αυτό το συνονθύλευμα κοινωνίας μέσα στο οποίο μας έλαχε να παράγουμε και να θέσουμε σε πρακτική εφαρμογή τις γνώσεις και τους κόπους πολλών ετών. Ασφαλώς θα κάνουμε και λάθη, και κάποιοι θα δυσαρεστηθούν. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι έχει ήδη αρχίσει η κατάλληλη τριβή. Το βίντεο της Κατερίνας άλλωστε, έδωσε την έμπνευση στον Σπύρο (σωστός!) να παραθέσει την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Το πρόσημο και των δύο είναι θετικό, μιας και οι δύο έχουν το δίκιο τους. Ίσως να είναι η αφετηρία για να μαζευτούν και άλλες φρέσκιες φωνές και η συνισταμένη να αποτελέσει την «κόλλα» της κοινωνίας μας, ώστε επιτέλους να κάνουμε το απαραίτητα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός.

Θα υπερβάλλω ξανά, λέγοντας ότι σήμερα ίσως είμαστε οι μόνοι στον κόσμο που (έχουμε τις προϋποθέσεις και τις αφορμές να) κάνουμε αυτού του είδους τις κοινωνικές ζυμώσεις. Και νομίζω ότι τα πάμε καλά. Μας βοηθάει, για ακόμη μια φορά, το κλίμα της χώρας άλλωστε. Εντάξει, ξεπεράσαμε τον παροξυσμό του νεοπλουτισμού. Ξεπερνάμε αργά αλλά σταθερά την γκρίνια και το αυτομαστίγωμα. Πού θα πάει, θα αρχίσουμε να δημιουργούμε κιόλας.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι σε κρίση σήμερα. Πρέπει λοιπόν εμείς, η γενιά μας, να ξαναγράψουμε ιστορία. Να ανατρέψουμε τα στερεότυπα ξαναγράφοντας ιστορία, δημιουργώντας παράδοση και παράγωντας κληρονομιά. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας έχουν αφήσει ανεκτίμητους θησαυρούς που πρέπει να τους πάρουμε, να τους ξεσκονίσουμε και να τους στείλουμε στο σύμπαν. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να ανανεώσουμε το λεξιλόγιο, να εισάγουμε νέους όρους στην κοινωνία.

Παρά το μισό εκατομμύριο hits στο Youtube μέσα σε 72 ώρες, ο Hellene είναι πολύ μοναχικός. Σε μία χώρα που έχει επικρατήσει η κακιστοκρατία του Malaka. Όμως υπάρχει και η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

Πηγή : protagon.gr

Υστερικοί σαν Ελληνες

Tης Ξενιας Κουναλακη για την kathimerini.gr

Μισό εκατομμύριο χρήστες του Διαδικτύου είδαν μέσα σε λίγα 24ωρα το σποτάκι «I am Hellene» με την Κατερίνα Μουτσάτσου, το οποίο ξεκινά σαν μια πλακατζίδικη αποδόμηση όλων των κλισέ σε βάρος των Ελλήνων (δημόσιοι υπάλληλοι, ούζο, Γιάννης -Γιώργος) και καταλήγει σε ένα σοβινιστικό κρεσέντο και την ανάκρουση του Εθνικού Υμνου. Πρόκειται υποτίθεται για μία νέα εκστρατεία υπεράσπισης της Ελλάδας στο εξωτερικό που βασίζεται σε μια καμπάνια καναδέζικης μπίρας. Χωρίς ίχνος χιούμορ (γέλασε κανείς;), η συμπαθής κατά τα άλλα «Χελληνίδα» (λόγω δασείας), και ουχί Γραικιά, ηθοποιός και τραγουδίστρια ξεσπά μέσα σε ενάμιση λεπτό σε ένα υστερικό παραλήρημα, όπου παρελαύνουν εξίσου παρωχημένα στερεότυπα με αυτά που καταρρίπτονται στην αρχή. Το άφατο συμπέρασμα είναι: «όταν εμείς κάναμε πολιτισμό, εσείς τρώγατε βελανίδια, γι’ αυτό πλερώστε».

Περίπου αυτό ήταν και το νόημα της προχθεσινής παρέμβασης από τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων στην αίθουσα των Γλυπτών του Παρθενώνα, στο Βρετανικό Μουσείο. Μέλη του συλλόγου σήκωσαν ΚΚέδικης αισθητικής πανό με το σύνθημα «Δεν μπορούν να πληρώσουν, δεν θα πληρώσουν. Αλληλεγγύη στην Ελλάδα». Εμμέσως πλην σαφώς υπονοείται: «σιγά μη σας επιστρέψουμε τα δανεικά, εδώ εσείς δεν μας γυρνάτε τα Ελγίνεια».

Είχε προηγηθεί η διαφήμιση γνωστής μάρκας ουίσκι, που έδειχνε διάφορους cool τύπους με άρια κυρίως χαρακτηριστικά και λυγερή κορμοστασιά να περπατάνε υπό τους ήχους του ύμνου της Λίβερπουλ μέσα στη βροχή, να ενώνονται σιγα σιγά και να καταφθάνουν σε ένα ηλιόλουστο ξέφωτο υπό την προτροπή: «Συνέχισε να περπατάς Ελλάδα». Η κατακλείδα και αυτής της προσπάθειας: «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». (Ποτάμι τα δάκρυα των τηλεθεατών, που ξόρκισαν τη συγκίνησή τους με ένα Τζόνι on the rocks).

Αλήθεια, ποιος Ελληνας αναγνωρίζει τον εαυτό του μέσα σε αυτές τις εκστρατείες; Γιατί τόση επιτήδευση και υστερία; Οταν μία χώρα ξεπατικώνει σποτ για αλκοολούχα ποτά για να ενισχύσει το brand name της διεθνώς, υπάρχει πρόβλημα. Αυτό είναι βέβαιο.

Εχουν κάτι μελαγχολικό αυτές οι εκστρατείες προώθησης, υποτίθεται, της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας. Γιατί μετά τη διετή καταβαράθρωση του γοήτρου της χώρας το μόνο που μας φταίει (πάλι!) είναι οι άλλοι. Καμία διάθεση αυτοκριτικής ή αυτοσαρκασμού. Ιχνος περισυλλογής και σοβαρού διαλόγου «πώς φτάσαμε ώς εδώ» και «ποια είναι η θέση μας μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη και το νέο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον». Με σοβαροφάνεια και υστερία εμείς, οι αιώνια αδικημένοι Ελληνες, προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Ομως με απλουστευτικά επιχειρήματα όπως «εμείς εφηύραμε τη δημοκρατία», δικός μας είναι ο Σωκράτης και η λέξη «αγορά», το πολύ πολύ... να πουλήσουμε καμιά καναδέζικη μπίρα.


Πηγή : kathimerini.gr

Κι όμως μίλησε

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος για το "ΕΘΝΟΣ"

 Δεν ξέρω αν περιμένατε κάτι περισσότερο, αν και όταν ο Κ. Καραμανλής θ' αποφάσιζε να σπάσει επιτέλους τη σιωπή του. Με βάση τα όσα έχουν αποκαλυφθεί μετά την εκδίωξή του από την εξουσία, συμπεριφέρθηκε όπως ακριβώς είχε μάθει να συμπεριφέρεται και ως πρωθυπουργός: αποφεύγοντας ν' αναλάβει τις ευθύνες του.

Θυμάμαι την τελευταία τηλεοπτική αντιπαράθεσή του ως πρωθυπουργός με τον Γ. Παπανδρέου. Τον είχε ρωτήσει ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αν επιμένει ότι τα στοιχεία που δίνει η κυβέρνηση για το έλλειμμα είναι αληθινά. Και χωρίς να κοκκινίσει είχε απαντήσει πως «ναι». Ηταν το κερασάκι στην τούρτα της αναξιοπιστίας ενός πολιτικού που επανειλημμένα τον είχαν ειδοποιήσει από τις Βρυξέλλες ότι η ελληνική οικονομία κατέρρεε, αλλά εκείνος δεν έκανε το παραμικρό για ν' αποτρέψει το κακό που ερχόταν.

Μόνο στο τέλος, όταν πια επιχείρησε να υποδυθεί τον υπεύθυνο πολιτικό, εξήγγειλε για μετά τις εκλογές διάφορες οικονομικές «ασπιρίνες», όπως πάγωμα μισθών, αυξήσεις φορολογίας μισθών και τσιγάρων και άλλα συναφή. Αλλά και τότε οι άνθρωποί του εξακολουθούσαν να φορτώνουν το Δημόσιο με αργόσχολους.

Χθες, λοιπόν, μίλησε. Και φυσικά -όπως άλλωστε και ο διάδοχός του- δεν είχε την πολιτική γενναιότητα να πει ένα «συγνώμη» για τα δεινά που προκάλεσε στον τόπο. Οπως και τότε, έτσι και τώρα υποδύθηκε τον αποστασιοποιημένο από γεγονότα, καταστάσεις και ευθύνες. Και το έκανε απευθυνόμενος σ' έναν λαό που δεινοπαθεί εξαιτίας προβλημάτων για τα οποία αυτός και οι συνεργάτες του φέρουν τεράστιες ευθύνες.

Μπορεί να διαφωνήσουμε στον καταμερισμό των ευθυνών. Αν είναι οι δικές του περισσότερες ή του Γ. Παπανδρέου. Αλλά δεν νομίζω να υπάρχει σοβαρός πολίτης αυτής της χώρας που να μη θεωρεί ότι ο Κ. Καραμανλής έχει πολλές και μεγάλες ευθύνες για τη σημερινή κατάντια του τόπου και τα δεινά του λαού της. Αλλά για όλα αυτά δεν βρήκε να πει λέξη. Σαν να μην έγιναν, σαν να μην υπήρξαν, σαν να μην τον αφορούν.
Και μόνο ότι μέσα σ' αυτήν τη θύελλα της κρίσης ο Κ. Καραμανλής θεώρησε πως ο μοναδικός λόγος για τον οποίο άξιζε να μιλήσει ήταν για να στηρίξει το κόμμα του και τον διάδοχό του, δείχνει τον άνθρωπο και την ποιότητά του.

Πηγή : ethnos.gr

Στις 6 Μαΐου οι Ελληνες θα ξαφνιάσουν τον κόσμο, είναι βέβαιο!..

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης για το real.gr


ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ εξηντάρηδες, μαζί τους και ο Αντώνης Σαμαράς (που κλείνει τα 61 του στις 23 Μαΐου - ως πρωθυπουργός, όπως ελπίζει), θυμούνται ότι σαν σήμερα, πριν από 45 χρόνια, η Ελλάδα σφάδαζε κάτω από τις ερπύστριες των τανκς. Η «επανάσταση» των συνταγματαρχών είχε επικρατήσει στις 21 Απριλίου του 1967, χωρίς την παραμικρή αντίσταση...

...ΓΙΑ ΝΑ εκπνεύσει αδόξως μετά επταετία, στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού όμως είχε εκτελέσει όλες τις «ντιρεκτίβες» των ξένων αφεντικών της... Και με τους πρωτεργάτες της να έχουν πεθάνει στιγματισμένοι, αλλά και πάμπτωχοι οι περισσότεροι. Οπως ο μόνος επιζών σήμερα Στυλιανός Παττακός που δέχεται τη βοήθεια του γειτονικού του φούρναρη σε ψωμί και όπως οι χήρες του Παπαδόπουλου και του Ζωιτάκη, πάμπτωχες επίσης, που... «συνταξιοδοτούνται» διακριτικά από γνωστό επιχειρηματία, άκρως δημοκρατικών φρονημάτων...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ λοιπόν καθόλου παράξενο που αρκετοί πολίτες, με σηκωμένες τις τρίχες της κεφαλής τους, μετά από όσα φρικιαστικά ακούν για τα... κατορθώματα της μαφίας Τσοχατζόπουλου, αναφωνούν αυτές τις ημέρες: «Πού είσαι Παπαδόπουλε!». Και στα αλλεπάλληλα γκάλοπ ρίχνουν όλο και περισσότερες ψήφους υπέρ της Χρυσής Αυγής, που πορεύεται ολοταχώς για είσοδο στην αυριανή Bουλή...

ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΕΙ κανείς τις δημοσκοπήσεις τα δύο «μεγάλα κόμματα» «κονταίνουν» καθημερινά. Ζήτημα αν θα βγάλουν και τα δύο μαζί πλειοψηφία 151 εδρών, ενώ τα μικρομεσαία υπερβαίνουν τα τέσσερα και άλλα τρία μικρότερα τρυπώνουν στη Βουλή. Αρα πάμε για πολυκομματισμό, άρα πάμε για επικίνδυνη πολιτική αστάθεια, άρα για εθνικές περιπέτειες, άρα για πολύ σκοτεινό μέλλον... Είναι άραγε έτσι; Αποδίδουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τις βαθύτερες σκέψεις των ψηφοφόρων; Ή μήπως όσοι μετέχουν σε αυτές βγάζουν το άχτι και την οργή τους σαν ύστατη προειδοποίηση προς τους υπαίτιους της εθνικής συμφοράς;

ΠΟΙΟΙ ΟΜΩΣ είναι οι υπαίτιοι και κυρίως οι ΣΥΝΥΠΑΙΤΙΟΙ της εθνικής καταστροφής; Μήπως οι ψηφοφόροι περιλαμβάνουν ανάμεσα στους συνυπαίτιους και τον Αντώνη Σαμαρά, που θήτευσε για αρκετά χρόνια ως υπουργός; Μήπως περιλαμβάνουν και τον αντίπαλό του, Βαγγέλη Βενιζέλο, που και αυτός είχε σπουδαίους ρόλους; Μήπως και όλους τους προκατόχους τους που ευθύνονται για το τερατώδες σκάνδαλο των υποβρυχίων, αλλά και για όλα τα άλλα;

ΜΗΠΩΣ ευθύνεται και σύσσωμο το Kοινοβούλιο, με τις αμαρτωλές «εξεταστικές» του και με τις βρώμικες «παραγραφές» του; Μήπως συνευθύνεται και η μονίμως «εισαγγελική» Αριστερά που όμως επωφελήθηκε χορταστικά από το πελατειακό σύστημα ενώ χρέος της ήταν να το τινάξει στον αέρα; Μήπως συνευθύνεται και ο λαός, με τη σειρά του που κακόμαθε στο πελατειακό σύστημα και παζάρευε την ψήφο του πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο;

ΑΛΛΑ, πάνω από όλους μήπως συνευθύνεται και το δικό μας το «συνάφι», δηλαδή το αρπακτικό κοπάδι των media, με τους θηλυκούς και αρσενικούς καταπιόνες-κονδυλοφόρους, με τους τηλεοπτικούς «μικρο-Τσοχατζόπουλους» και με τις θεόρατες μαύρες αμοιβές, που καμιά Βουλή και κανένας εισαγγελέας και κανένα συνδικάτο δεν τόλμησε να τους αγγίξει γιατί όλοι τρέμουν το στόμα τους και τη χολή τους;...

ΑΥΤΟ το παντοδύναμο σμήνος των media (με την αξιοθαύμαστη όμως μειοψηφία των έντιμων μεταρρυθμιστών και ανατροπέων του που αποτελούν τη σιωπηλή ελπίδα για το αύριο), διαπράττει διαρκές έγκλημα ισοδύναμο με εκείνα του πολιτικού συστήματος. Επί 25 χρόνια, όσο ισχύουν και οι «προσωρινές» άδειες των καναλιών, χαλιναγωγεί τις μάζες και τις γυμνάζει να μασουλάνε κουτόχορτο, ακόμη και τουρκικής παραγωγής. Να έχουν ασθενική κρίση και παραλυμένη βούληση... Να μη διαβάζουν και να μη χρησιμοποιούν παραπάνω από 300 λέξεις, οι μισές ξενικές!..

ΜΕ ΑΥΤΑ λοιπόν τα δεδομένα, αλλά και με τα απανωτά λάθη των πολιτικών αρχηγών, διανύουμε τις τελευταίες κρίσιμες προεκλογικές ημέρες, με την ενδόμυχη όμως βεβαιότητα ότι την 6η Μαΐου οι αθεράπευτα ατίθασοι Ελληνες θα αιφνιδιάσουν τον κόσμο και η δόλια Ελλάδα («που θέλει να ζήσει και θα ζήσει»), από παράδειγμα προς αποφυγήν θα αρχίσει να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση... Ετσι, ξαφνικά! Ετσι, σαν από θαύμα!..

Πηγή : real.gr

«Να φάω τα κόκαλα μου αν...»

Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης για το protagon.gr


Τι ωραία που είναι κάθε προεκλογική περίοδος στη χώρα μας! Ακόμα και σήμερα, με τον Σόιμπλε, την Λαγκάρντ και την Τρόικα πάνω από τα κεφάλια μας, αυτές οι λιγοστές εβδομάδες πριν από την αναμέτρηση της 6ης Μάιου είναι, όσο να πεις, μια όαση στην έρημο.

Κατ αρχήν, δεν μας στέλνουν λογαριασμούς. Προσωπικά έχω πολλές μέρες να πάρω μπιλιετάκι από δημόσια υπηρεσία που να μου ζητάει χρήματα. ΕΤΑΚ, χαράτσια, ειδοποιήσεις για οφειλές, ΦΜΑΠ, έντυπα για φορολογικές δηλώσεις και άλλα θα αρχίσουν να αποστέλλονται ξανά από τις 7 Μάιου.

Ως τότε μπορούμε να απολαύσουμε μερικές μέρες χαλάρωσης και ψευδαισθήσεων τις οποίες τα περισσότερα πολιτικά κόμματα φροντίζουν να μας τις κάνουν ακόμα ωραιότερες με τις δεσμεύσεις (προσοχή: όχι υποσχέσεις) από τους ηγέτες τους.

Το Σαββατοκύριακο, για παράδειγμα, όποια εφημερίδα κι αν άνοιγα κι όποιο κανάλι ή ραδιόφωνο κι αν παρακολουθούσα έπεφτα πάνω σε πολιτικά πρόσωπα τα οποία μου έλεγαν πόσο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα για την Ελλάδα αν τους ψηφίσω.

Κι ας παραδέχονται όλοι ανοιχτά πλέον ότι «λεφτά δεν υπάρχουν». Θα τα βρουν- λένε- αντιμετωπίζοντας την φοροδιαφυγή και πιάνοντας τους φοροφυγάδες. Γιατί δεν το έκαναν τόσα χρόνια δεν μας λένε ακριβώς αλλά τι σημασία έχει;

Ο κ. Βενιζέλος θέλει να αναδείξουμε το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα. Να το επιβραβεύσουμε δηλαδή για όσα έκανε τα τελευταία δυόμιση χρόνια στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Και υποστηρίζει ότι για τα σημερινά μας χάλια φταίνε τα συντρίμμια που, όπως λέει, παρέλαβε από την Νέα Δημοκρατία. Ναι καλά…

Ο κ. Σαμαράς με τον αέρα της πρωτιάς των δημοσκοπήσεων που όμως δεν του φτάνει για την αυτοδυναμία, μας  λέει  ότι  θα μειώσει τον ΦΠΑ, ότι δεν θα περικόψει μισθούς και συντάξεις, ότι θα στηρίξει τους δανειολήπτες και άλλα τέτοια ωραία… Την Τρόικα την ρώτησε;

Και κάποιοι  άλλοι όμως ταγοί της πολιτικής που δεν προέρχονται από παρθενογένεση αλλά αποτελούν μέρος της δημόσιας ζωής εδώ και πολλά χρόνια, δίνουν κι αυτοί τα ρέστα τους μπας και μας πείσουν ότι η ψήφος μας σε αυτούς θα είναι μια καλή επένδυση. Όχι γι αυτούς φυσικά. Για μας ντε.

Προσωπικά δυσκολεύομαι να τους πιστέψω  ακόμα κι αν μου ορκιστούν πως «θα φάνε τα κόκαλα τους» όπως ορκιζόταν η Νόνικα Γαληνέα  στην δύσπιστη Ρένα Βλαχοπούλου, στην Κόμισα της Κέρκυρας.

Και λέω απλώς να  απολαύσω αυτές τις δύο εβδομάδες, χωρίς λογαριασμούς και με ωραία παχιά λόγια! Γιατί μετά…

Πηγή : protagon.gr

Το πέτυχαν... Κρατικοποιούνται (;) οι ελληνικές τράπεζες

Άρθρο Της Ζέζας Ζήκου


Λες, ας μη δώσεις σημασία σε δήθεν λεπτομέρειες... Eντάξει, αν ζυγίσεις την πολιτική που παράγουν, δεν βγάζεις ούτε δύο δράμια ενδιαφέρον. Λες, ξανά και ξανά, ας μη δώσεις σημασία σε λεπτομέρειες, επειδή αποσιωπούνται από το σύστημα... Και απορείς πώς μπορεί πολιτικοί, καθηγητάδες, τραπεζίτες, δημοσιογράφοι και λοιποί... να έχουν χειραγωγηθεί τόσο ώστε να παραποιούν τις εξελίξεις. Aλλά, δεν πρόκειται απλώς περί αυτού.

Το ερώτημα παραμένει μετέωρο: πρόκειται για πρωτοφανή ανικανότητα ή δρομολογημένη εξέλιξη; Εντάξει... Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξέρουν πολλά. Εγώ δεν έχω καμία αντίρρηση να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες. Αλλωστε, τι σημασία έχουν πλέον οι τραπεζίτες, αφού έχει χρεοκοπήσει η οικονομία. Οι οικονομολόγοι που έχουν εμπειρία στις κρίσεις χρέους, προ πολλού το έχουν προβλέψει. Ματαίως, και η στήλη επί σειρά μηνών το έχει επισημάνει.

Οντως, πολλές φορές έχει αποδειχθεί πως οι τραπεζίτες συνήθως κάνουν μεγαλύτερο κακό, από καλό! Πάντα θυμάμαι την άποψη του Keynes: πως ένας «καλός» τραπεζίτης δεν είναι αυτός που προέβλεψε τους κινδύνους και τους απέφυγε, αλλά, δυστυχώς, αυτός του οποίου τα ερείπια της πολιτικής του τα συμμερίζονται με έναν συμβατικό και ορθόδοξο τρόπο οι υπόλοιποι τραπεζίτες, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς στην πραγματικότητα να τον κατηγορήσει και τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι.

Παρ’ όλες τις θριαμβολογίες για την επιτυχή έκβαση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους -του διαβόητου PSI- η επόμενη μέρα είναι «μαύρη» για τις ελληνικές τράπεζες, έχω γράψει πολλές φορές. Οι «τρύπες» που άφησε το «κούρεμα» των ομολόγων στις ελληνικές τράπεζες είναι τεράστιες και οι ζημίες τους θα αποτυπωθούν στα αποτελέσματα της χρήσης του 2011 που ανακοινώνονται σήμερα. Χθες, επί τρεισήμισι ώρες, η συνάντηση του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργο Προβόπουλο, με κύριο θέμα τους όρους ανακεφαλαιοποίησης μετά το PSI. Ηδη από χθες έχουν φτάσει στην Ελλάδα ειδικά ομόλογα του EFSF ύψους 25 δισ. ευρώ, τα οποία θα εισφερθούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) μέσω αύξησης κεφαλαίου σε είδος που θα διενεργηθεί. Θα ακολουθήσει η προσωρινή αναπλήρωση των απωλειών για τις τράπεζες, μέχρι την οριστικοποίηση των όρων κεφαλαιακής ενίσχυσης των τραπεζών, η οποία ενδεχομένως να αναβληθεί για μετά τις εκλογές.

Είναι τόσο κρίσιμο το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και προκειμένου να αποφευχθεί η πολιτική κριτική, η κυβέρνηση αποφάσισε να μην το περάσει από τη Βουλή, αλλά να εγκριθεί με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα γίνει μόνο από το υπουργικό συμβούλιο και συγκεκριμένα με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής των ιδιωτών μετόχων στις επερχόμενες αυξήσεις κεφαλαίου, για την αποφυγή της άμεσης κρατικοποίησης, θα είναι τουλάχιστον 10%. Οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών ασκούν αφόρητες πιέσεις στην κυβέρνηση ώστε να διασφαλίζονται μεν τα συμφέροντα του Δημοσίου, αλλά και να παρέχονται σαφή κίνητρα στους ιδιώτες μετόχους, που φτάνουν τις 700.000, για συμμετοχή στις αυξήσεις κεφαλαίου που θα διενεργηθούν. Με τον τρόπο αυτό, τα πιστωτικά ιδρύματα θα παραμείνουν στον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα, με την προοπτική επιστροφής της κρατικής βοήθειας που υπολογίζεται ώς και 50 δισ. ευρώ, σε εύλογο χρονικό διάστημα. Στην πράξη, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα παγιδεύτηκε από την κρίση χρέους που έχει οδηγήσει την οικονομία στη χρεοκοπία. Τα «τοξικά» ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, τις έφθειραν ανεπανόρθωτα. Και οι ρυθμίσεις του ελληνικού Δημοσίου, που παροτρύνουν την παύση πληρωμών ιδιωτών και μικρότερων επιχειρήσεων, αύξησαν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Η φυγή των μεγάλων διεθνών μετόχων από τις ελληνικές τραπεζικές μετοχές ήταν ραγδαία.

Η χώρα μας έχει δεσμευτεί στο Μνημόνιο και στους δανειστές της (ΔΝΤ και Ε.Ε) κατά τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης να προσφέρει κίνητρα στους υφιστάμενους ιδιώτες μετόχους να αγοράσουν μετά την παρέλευση τριετίας τις μετοχές από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μάλιστα το ΔΝΤ εκτιμά ότι από την πώληση αυτή το Δημόσιο θα μπορέσει να εισπράξει περί τα 16 δισ. ευρώ. Το συγκεκριμένο σημείο προκάλεσε την αντίδραση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος σε επιστολή που απέστειλε χθες στον πρωθυπουργό αναφέρει ότι «η διαφορά των 34 δισεκατομμυρίων ευρώ (σ.σ. μεταξύ των 50 δισ. ευρώ που θα καταβάλει το Δημόσιο για την ενίσχυση των τραπεζών και των 16 δισ. ευρώ που θα εισπράξει από την πώληση των μετοχών) θα μετακυλισθεί στις πλάτες των φορολογουμένων».

Πηγή : kathimerini.gr

Δεν είναι μόνο ο Ακης!

Γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου για τη real.gr


Η ΣΥΛΛΗΨΗ του πρώην υπουργού Αμυνας Ακη Τσοχατζόπουλου, που -όλως τυχαίως- έγινε την ίδια ημέρα με τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη των εθνικών εκλογών της 6ης Μαΐου, προκάλεσε στους πολίτες έντονα αλλά και αντιφατικά συναισθήματα και βέβαια βαθύ προβληματισμό. Την αρχική ευφορία και την ανακούφιση της κοινής γνώμης για το γεγονός ότι επιτέλους μετά από δεκαετίες ένας πολιτικός, έστω και αν πλέον αποτελεί «καμένο χαρτί» για το σύστημα, αντιμετωπίζει στη χώρα αυτή τις συνέπειες των έκνομων πράξεών του, διαδέχθηκαν σύντομα η δυσπιστία, η αμφιβολία και η υποψία. Λίγοι είναι όσοι δεν σκέφτηκαν το σενάριο της προεκλογικής αξιοποίησης της υπόθεσης αυτής. Και ακόμη λιγότεροι όσοι δεν ανησυχούν για την τελική δικαστική έκβασή της. Αλλωστε, οι πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης, του σκανδάλου της Siemens, κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι... Και η γερμανική αυτή εταιρεία μπορεί πλέον και πάλι να αναλαμβάνει και να εκτελεί δημόσια έργα, μετά από έναν απαράδεκτο, σχεδόν «κωμικό» συμβιβασμό με το ελληνικό κράτος, στα πλαίσια μάλιστα του οποίου θα μας κάνει και σεμινάρια... διαφάνειας!

Η REAL NEWS έδωσε τα δύο τελευταία χρόνια μια σκληρή δημοσιογραφική μάχη για την αποκάλυψη της εγκληματικής δράσης του πρώην υπουργού και παρ’ ολίγον πρωθυπουργού της χώρας Ακη Τσοχατζόπουλου. Και δέχθηκε σκληρές επιθέσεις και έντονες πιέσεις από πολλές πλευρές, προκειμένου να σταματήσει την έρευνά της. Ελάχιστοι ήταν όσοι μας συμπαραστάθηκαν, τόσο από τον χώρο της πολιτικής, όσο και από αυτόν των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ακόμη υπάρχουν στην «πλάτη» μας βαθειές πληγές από τα... συντροφικά μαχαιρώματα όσων προσπάθησαν και ακόμη προσπαθούν με υπόγειες διαδρομές και συχνά με μεθόδους της νύχτας να «κουκουλώσουν» την υπόθεση. Πρόκειται γι’ αυτούς που ανησυχούσαν και ακόμη ανησυχούν για το ενδεχόμενο να ανοίξει ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος και εξ απορρήτων συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου το στόμα του και να τους... πάρει μαζί του. Και βέβαια εκκρεμούν μέχρι σήμερα σε βάρος μας αγωγές εκατομμυρίων ευρώ του θρασύτατου και προκλητικού αυτού πολιτικού, που προφανώς πίστεψε ότι με τον τρόπο αυτό θα μας εκφοβίσει και θα μας φιμώσει...

ΜΙΑ ΑΠΛΗ ανάγνωση του εισαγγελικού πορίσματος, που υπογράφουν οι εξαίρετες εισαγγελείς κυρίες Ευγενία Κυβέλου και Ελένη Σίσκου και για το οποίο η Real news δημοσιεύει σήμερα εκτεταμένο και αναλυτικό ρεπορτάζ, θα σας συγκλονίσει. Ο Ακης Τσοχατζόπουλος κατηγορείται για τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης μαζί με στενούς συνεργάτες του, με σκοπό το ξέπλυμα πακτωλού μαύρου χρήματος που κατέληγε σε αυτόν από τις κατ’ εξακολούθηση δωροδοκίες του με εξαιρετικά υψηλά ποσά, προκειμένου να προωθεί την αγορά συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων.

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ αυτή λειτουργούσε κατά τα πρότυπα μαφιόζικης οργάνωσης, με ένα πολύπλοκο σύστημα offshore εταιρειών, με παρένθετα πρόσωπα και με αχυράνθρωπους, με πλήθος τραπεζικών λογαριασμών και με δικηγορικά γραφεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και διακινούσε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και ελβετικά φράγκα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο εισαγγελικό πόρισμα αναφέρεται πως μέρος μόνο της εγκληματικής τους δράσης έχει αποκαλυφθεί από τη μέχρι σήμερα έρευνα και ότι για μεγάλα χρηματικά ποσά ακόμη δεν έχει καταστεί δυνατό να διαπιστωθεί η κατάληξή τους... Και βέβαια οι δικαστικές Αρχές πιστεύουν ακράδαντα ότι Τσοχατζόπουλος και ΣΙΑ θα είχαν «αποδράσει» στο εξωτερικό αν είχαν μάθει πόσα και ποια στοιχεία συγκεντρώθηκαν σε βάρος τους κατά την ανακριτική διαδικασία. Είχε, αναφέρεται συγκεκριμένα στο πόρισμα, «έτοιμη την υποδομή στην αλλοδαπή» για τη διαφυγή του, σε οποιονδήποτε χρόνο το έκρινε αναγκαίο...

ΟΠΩΣ σήμερα απορούμε και οργιζόμαστε με το γεγονός ότι οι αποκαλύψεις και η τιμωρία για το «μπουμπούκι» αυτό της δημόσιας ζωής καθυστέρησαν τόσα χρόνια, καθώς το πολιτικό σύστημα απέφευγε να το αγγίξει, φοβούμενο προφανώς ντόμινο αποκαλύψεων, έτσι θα παριστάνουμε τους έκπληκτους πολιτικοί και δημοσιογράφοι και σε λίγα χρόνια, όταν θα έρθουν στο φως κατόπιν εορτής στοιχεία για την εγκληματική δράση όσων πρωταγωνίστησαν στις άλλες δύσοσμες υποθέσεις των τελευταίων δεκαετιών και ιδίως στο κορυφαίο σκάνδαλο της Siemens. Και βέβαια, όσο οι πολιτικοί προστατεύονται από την ειδική νομοθεσία που όλα τα κουκουλώνει και όλα τα... εξαφανίζει και δεν είναι ίσοι με τους υπόλοιπους πολίτες απέναντι στον νόμο, η βρώμα και η δυσωδία των σκανδάλων θα συνεχίζει να «ρυπαίνει» την ήδη αποπνικτική πολιτική μας ατμόσφαιρα. Αν δεν τιμωρηθούν τα λαμόγια της πολιτικής που κατέκλεψαν και κατακλέβουν το δημόσιο χρήμα, δεν θα βγούμε από την κρίση. Αν δεν οδηγηθούν στη φυλακή οι επίορκοι υπουργοί, δεν θα εκτονωθεί η οργή της κοινωνίας. Και η ώρα είναι τώρα! Για να γυρίσουμε επιτέλους σελίδα! Για να επιστρέψουν οι πολίτες στην πολιτική!

Δημοσιεύθηκε: Τρίτη 17 Απριλίου 2012 - 7:00

Πηγή : real.gr

Μυωπία και κώφωση από την τρόικα

Γράφει ο Θνάσης Λυρτσογιάννης για το "ΕΘΝΌΣ"

Είναι τρελοί αυτοί οι... τροϊκανοί θα έλεγε ο Οβελίξ αν υπήρχε επεισόδιο για τη σημερινή Ελλάδα. Και θα είχε απόλυτο δίκιο. Την ώρα που ο Σόρος, ο νομπελίστας Στίγκλιτς (και πολλοί άλλοι) καταδικάζουν τη λιτότητα υποστηρίζοντας πως το χρέος μπορεί να μειωθεί μόνο με ανάπτυξη, αυτοί επιμένουν (χθεσινές δηλώσεις στελεχών του ΔΝΤ) στη μείωση μισθών με το επιχείρημα ότι έτσι θα αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα και θα επέλθει ανάκαμψη.

Η μηχανιστική και απλουστευτική εξίσωση «χαμηλοί μισθοί ίσον ανταγωνιστικότητα και μείωση της ανεργίας» είναι τουλάχιστον μυωπική, για να μην πούμε ανόητη, και προπαντός δεν είναι μοντελάκι για όλες τις χώρες. Αν ίσχυε, η Βουλγαρία θα έπρεπε να είναι πρότυπο ανταγωνιστικότητας και η Ισπανία να έχει μηδενική ανεργία στους νέους. Δυστυχώς για την τρόικα, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και όπως μας έλεγε χθες πολύ γνωστός Ελληνας καθηγητής πανεπιστημίου, όχι αντιμνημονιακός, οι τροϊκανοί φαίνεται πως δεν έχουν αντιληφθεί σε βάθος τη δομή και τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας. Με την ακρίβεια πρέπει να ασχοληθούν και όχι τους μισθούς.
Αλλά και οι Ελληνες πολιτικοί οφείλουν να αντιληφθούν πως υπάρχουν λύσεις αξιόπιστες made in Greece. Αναφερόμαστε στο σχέδιο του ΙΟΒΕ που παρουσίασε πριν από λίγο καιρό ο γενικός διευθυντής κ. Γιάννης Στουρνάρας. Υπάρχει επίσης η πρόταση που είχε γίνει πέρυσι τον Μάιο για μείωση του χρέους μέσω της αγοράς ακινήτων του Δημοσίου με ελληνικά ομόλογα. Μάλιστα μπορεί να εφαρμοστεί και τώρα.
Ακούει κανείς ή κουφάθηκαν όλοι; Πάντως, για την κώφωση της τρόικας δεν έχουμε καμία αμφιβολία.

Πηγή : ethnos.gr

Τα αμείλικτα διλήμματα του δικομματισμού

Γράφει ο Άγγελος Αθανασόπουλος για το "ΒΗΜΑ"


Το γεγονός της Μεγάλης Εβδομάδας δεν ήταν η ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών. Ήταν η σύλληψη του άλλοτε πανίσχυρου Άκη που κυριάρχησε στα στόματα πολιτικών και στις οθόνες τηλεοράσεων. Πόσο βολικό… Η χώρα άλλωστε έχει ξεφύγει από τα οικονομικά της προβλήματα και έχει την πολυτέλεια να ασχολείται με μία υπόθεση – σίριαλ που τίποτα δεν δίδαξε τους ανεύθυνους ταγούς μας!


Ο εκφυλισμένος ελληνικός δικομματισμός παίζει τα ρέστα του. Γνωρίζουν τα πρωτοπαλίκαρά του ότι αν δεν τη βγάλουν καθαρή (και) τούτη τη φορά, θα τους στείλει η Ιστορία στο «πυρ το εξώτερον». Για τον λόγο αυτό, όλα τα όπλα έχουν βγει στη φόρα. Και ως γνωστόν, τα αποτελεσματικότερα πολιτικά όπλα είναι τα εκβιαστικά διλήμματα με κορυφαίο αυτό που ακούει στο ερώτημα «ευρώ ή δραχμή».



Όσοι τα επικαλούνται και τα υποστηρίζουν διαπρυσίως, ίσως πρέπει να δουν ξανά τις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Εκεί θα βρουν τις απαντήσεις που ψάχνουν. Η πλειοψηφία δεν ετάχθη ποτέ υπέρ μιας επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Άλλωστε, μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού αυτοί που συγκροτημένα έχουν υποστηρίξει ότι η λύση στον οικονομικό Αρμαγεδδώνα που σαρώνει τη χώρα είναι η δραχμή. Οι πιο πολλοί υπερασπιστές μίας επιστροφής στην προ-ΟΝΕ κατάσταση δεν είναι παρά απολειφάδια μίας ελιτίστικης Αριστεράς, επαναστάτριας εκ του ασφαλούς...


Οι εκλογές της 6ης Μαϊου θα είναι εκλογές οργής. Όχι χωρίς λόγο. Τα δύο μεγάλα κόμματα ζητούν από τους πολίτες ψήφο ευθύνης – εννοείται με κερδισμένα τα ίδια. Από ποιους πολίτες όμως; Από αυτούς που έπλασαν καθ’ εικόνα και ομοίωσή τους σε όλη τη Μεταπολίτευση; «Κομματάκι δύσκολο» που λένε και οι μικρότεροι.

 Περίπου 20 ημέρες πριν τις κάλπες, οι αρχηγοί του ΠαΣοΚ και της ΝΔ εξαντλούνται σε επικοινωνιακές ακροβασίες. Ανασύρουν από το μπαούλο το «κοστούμι της πόλωσης». Δυστυχώς, είναι πλέον «μικρό» για τα προβλήματά μας. Νομίζουν ότι οι πολίτες έχουν πιστέψει ότι αποφάσισαν να συνεργαστούν επειδή ειλικρινά το ήθελαν και όχι επειδή οι περιστάσεις το επέβαλαν. Τόσο τους λείπει η σοβαρότητα που δεν αφήνουν τα στελέχη τους στην κυβέρνηση Παπαδήμου να κάνουν το παραμικρό. Ακόμη και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για την οποία κόπτονταν, θέλουν τώρα να αφήσουν για μετά τις εκλογές.


Οι κκ. Βενιζέλος και Σαμαράς πορεύονται στις εκλογές δεμένοι πισθάγκωνα από το Μνημόνιο, αγωνιζόμενοι μάταια να αποδείξουν ότι αυτό δεν συμβαίνει. Αν είχαν το πολιτικό σθένος θα έπρεπε να έχουν ήδη αρχίσει να παρουσιάζουν στους ψηφοφόρους τις απόψεις τους για τα προβλήματα που καίνε. Θα μειωθούν πάλι οι μισθοί και οι συντάξεις και πόσο; Είναι διατεθειμένοι να πατάξουν τη φοροδιαφυγή και με ποιο τρόπο; Έχουν τα κότσια να απολύσουν τους «χαϊδεμένους» που επί χρόνια βόλεψαν στο Δημόσιο; Διαθέτουν εναλλακτικές ιδέες στις ανάλγητες προτάσεις περικοπών της τρόικας ή απλά αντιδρούν, μακαρίως, σε αυτές; Μπορούν να χειριστούν υπεύθυνα τα εθνικά θέματα χωρίς φαντασιώσεις περιφερειακών αξόνων και απώλειες; Τι πιστεύουν ότι θα συμβεί με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που αναζωπυρώνεται στην Ισπανία; Αν θέλουν το ευρώ, πως φαντάζονται μελλοντικά την ευρωζώνη και τη θέση της Ελλάδος σε αυτήν;


Όσοι ζητούν από τον λαό να ψηφίσει με το βλέμμα στο μέλλον, πρέπει πρώτα να προσφέρουν μία σαφή στρατηγική πρόταση. Αυτό πράττουν οι ελίτ σε ένα κράτος: να καθοδηγούν. Αν όμως μέχρι σήμερα έχουν αποδειχθεί παντελώς αναξιόπιστες, ποια εγγύηση προσφέρουν για την επόμενη ημέρα; Το παρελθόν δεν διαγράφεται μεμιάς επειδή ορισμένοι το θέλουν. Οι ηγέτες και τα συστήματα που τους στηρίζουν απαντούν πρώτοι στα μεγάλα διλήμματα. Χωρίς υπαναχωρήσεις, χωρίς αριβισμό, χωρίς φαντασιώσεις μεγαλείου και ρητορική χωρίς ειρμό.



Στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχουν κρατικές ελίτ – μόνο κομματικές, που επιβίωσαν 40 χρόνια μέσα στο συντεχνιακό κουκούλι που οι ίδιες με επιμέλεια φιλοτέχνησαν. Τώρα που αυτό έσπασε δεν έχουν τα κότσια ούτε για αυτοκριτική. Πώς θα πείσουν ότι μπορούν να συνεργαστούν μετεκλογικά, όπως όλοι ιδιωτικώς παραδέχονται; Δεν είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Δεν θέλουν. Και μεταθέτοντας, κυνικά, την ευθύνη στο εκλογικό σώμα, βρίσκουν βολικό άλλοθι ώστε να μην απαντήσουν στα δικά τους, αμείλικτα, διλήμματα.  

Πηγή : tovima.gr

Σόι εναντίον Σόιμπλε

Γράφει η Λίλα Σταμπούλογλου για το protagon.gr

Ιδού πώς έχει το πράμα για τους περισσότερους Έλληνες. Οι προετοιμασίες αρχίζουν αρκετές μέρες πριν την Ανάσταση. Ο υπεύθυνος πρώτης ύλης και αγορών φροντίζει να φτάσουν στο σπίτι οι απαραίτητες προμήθειες. Μετά, η οικογένεια χωρίζεται σε ομάδες. Άλλοι βάφουν αυγά, άλλοι φτιάχνουν τσουρέκια, άλλοι ετοιμάζουν τη μαγειρίτσα κι άλλοι τον οβελία. Ξημερώματα Κυριακής, όταν τα νεότερα μέλη επιστρέφουν σπίτι απ’ το καθιερωμένο ξενύχτι μετά την Ανάσταση, τα γηραιότερα βρίσκονται ήδη επί το έργον. Η θράκα είχε κάψει και πάνω της στριφογυρίζει το αρνάκι με μεγαλοπρέπεια.

Και το μεσημέρι, ο καθένας παίρνει τη θέση του στο στρωμένο πασχαλινό τραπέζι. Αυτό που μαζεύει γύρω του μπαμπάδες και μανάδες, παππούδες και γιαγιάδες, αδέλφια, ξαδέλφια, ανίψια, θείους, μπατζανάκηδες, συννυφάδες, κουνιάδους, νονούς, βαφτιστήρια, κουμπάρους και φίλους.

Το τραπέζι που μας υπενθυμίζει τελετουργικά ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά μέλη μιας συμμορίας που στο πέρασμα των χρόνων αποδεικνύεται άφθαρτη. Σα μια σχεδία από ατσάλι, φτιαγμένη για να μας περνάει από τη μια όχθη στην άλλη και αρκετά ανθεκτική ώστε να μας βγάζει στη στεριά όταν το πλοίο της ζωής μας ναυαγεί.

Αθάνατη ελληνική οικογένεια, που λέγεσαι και σόι γιατί περικλείεις στους κόλπους σου όχι μόνο δεσμούς αίματος, αλλά και σχέσεις ζωής. Εσύ είσαι η αφετηρία κι ο προορισμός μας. Σ’ εσένα καταφεύγουμε στις χαρές, σ’ εσένα και στα ζόρια. Εσύ, υποστηρίζουν ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι, είσαι το πιο ισχυρό στήριγμα του Έλληνα σε καιρούς κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε. Μια μάσκα οξυγόνου που πέφτει από πάνω του, όταν οι δυσκολίες κι η απελπισία του φέρνουν ασφυξία. «Ευτυχισμένο σπίτι είναι εκείνο μέσα στο οποίο βρίσκονται ενωμένα η κούνια του παιδιού κι η πολυθρόνα της γιαγιάς» είπε ο Βίκτωρ Ουγκώ. Οι Έλληνες κάνουμε πράξη το συλλογισμό του και τον πάμε ένα βήμα παραπέρα με το μεγάλο, ανυπόφορο κάποιες φορές ίσως, αλλά πάντα υπέροχο σόι μας.

Αυτό που την Κυριακή του Πάσχα θα μαζωχτεί γύρω απ’ το φτωχότερο μεν αλλά γεμάτο αγάπη τραπέζι, για να φάει, να πιει, να τραγουδήσει και να χορέψει. Μα πάνω απ’ όλα για να σχολιάσει το πάθημα της κυρά Μαρίας, την καψούρα του Θωμά, τα σαρδάμ του Γιώργου, τις κοκορομαχίες ΝΔ και Πασόκ, τη φράου Μέρκελ και τον μπαμπούλα Σόιμπλε που μας φόρτωσαν χαράτσια. Και με τα γέλια και τις φωνές του, να ξορκίσει το κακό.




Η Λίλα Σταμπούλογλου είναι ηθοποιός και θεατρολόγος

Πηγή : protagon.gr

Πασχαλινές υποκρισίες

Γράφει ο Σπύρος Σεραφείμ για το protagon.gr


Το μεσημέρι της Μεγάλης Πέμπτης παρήγγειλα στο αγαπημένο μου καφέ, απέναντι απ’ τη δουλειά μου, «παρακαλώ, θα ήθελα τον καφέ μου κι ένα σάντουιτς με ζαμπόν, χωρίς τυρί, όπως πάντα».

Κάποιοι από τους θαμώνες του μαγαζιού με κοίταξαν με τόσο αποτροπιασμό, μα με τόσο αποτροπιασμό τον αμαρτωλό, λες και τους έκλεισα την τηλεόραση, ακριβώς τη στιγμή που έβλεπαν ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ».

Έτσι - μέσα στα νεύρα, επιστρέφοντας στο ραδιοφωνικό σταθμό που εργάζομαι - έκανα μια σειρά από σκέψεις, χωρίς αξιολογική σειρά, από τα όσα έχω δει-καταλάβει εσχάτως, γύρω μου.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι κάνουν νηστεία και τηρούν τα έθιμα με ευλάβεια, «όσοι στην πατρίδα μας δεν κάνουν νηστεία είναι αμαρτωλοί» και τους περιθωριοποιούμε, που «τόλμησαν να αμφισβητήσουν τα ιερά και τα όσιά μας, οι βλάσφημοι». Σε αυτή τη χώρα, αντίστοιχα, κανείς δεν διάβασε lifestyle περιοδικά επειδή «μέσα έχουν αυτές τις ξετσίπωτες», κανείς δεν ψήφισε τα δύο μεγάλα κόμματα αφού «όλοι τους μασόνοι είναι», σε αυτή τη χώρα σχεδόν όλοι ουρλιάζουν «δεν θα τους ξαναψηφίσω ποτέ», όλα τα στραβά μόνα τους έγιναν, «μπήκε ο Διάβολος, ο εξαποδώ». (Ναι, είναι μια λέξη!).

Σε άλλη περίπτωση, για όλα φταίνε οι εξωγήινοι, όχι εμείς, ποτέ. Εμείς «έχουμε τον Θεό μας που μας σώζει», «η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει», «ο Θεός είναι με τη χώρα μας». Όλοι ήξεραν τα όσα έκανε ή δεν έκανε ο τάδε λαμόγιο προφυλακισθείς, όπως και ποιοι «πρέπει να μπουν φυλακή επειδή είναι διεφθαρμένοι», οι ίδιοι δεν «λάδωσαν» και δεν «λαδώθηκαν» ποτέ, ούτε υπέπεσε στην αντίληψή τους κάποια υπόθεση διαφθοράς. Η αδικία, βλέπετε, «είναι αμαρτία, δεν τη θέλει ο Θεός».

Το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής πολλοί δεν θα φάνε κρέας, αλλά θα πλακωθούν στα ούζα και στα τσίπουρα τρώγοντας νηστίσιμα και μέσα στη ζάλη τους θα κοιτάξουν τον κώλο της σερβιτόρας που «καλή είναι, αλλά είναι από την Αλβανία». Το βράδυ, όμως, όταν ξενερώσουν, για να πράξουν το θρησκευτικό τους καθήκον, θα πάνε «στη γύρα του Επιταφίου, όλο και κάποιο κορμί θα παίζει».

Θεωρώ ότι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, είμαστε ένα έθνος που είναι κατ’ επίφαση θρήσκο, ορθόδοξο, πιστό. Η μειοψηφία μόνο έχει εντρυφήσει στην πίστη, γνωρίζοντας επακριβώς τα της θρησκείας. Οι υπόλοιποι είναι κάλπικοι πιστοί, κατ’ επίφαση, για τα μάτια των άλλων, «επειδή έτσι πρέπει».

Δεν είναι τυχαίο ότι πάρα πολλοί εδώ στην Ελλάδα πιστεύουν ότι ο Υιός του Κυρίου έχει τη μορφή του Ρόμπερτ Πάουελ, του ηθοποιού που υποδύθηκε τον Χριστό στην τηλεοπτική μίνι σειρά ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ», που προβάλλεται κάθε χρόνο από τα ελληνικά κανάλια.

Ευτυχώς, το γράφω και πάλι, φυσικά και υπάρχουν πολλοί Έλληνες που δεν είναι όπως ανέφερα πιο πάνω και ξέρουν τι πιστεύουν, είναι πραγματικά θρήσκοι και όχι θρησκόληπτοι. Εν κατακλείδι, όμως, στο τέλος, το Καλό κερδίζει μόνο στις ταινίες; Δεν ξέρω, δεν έχω καταλήξει.

Σας αφήνω τώρα, αρχίζει ξανά, άλλο ένα επεισόδιο του Ιησού. Ναι, από τη Ναζαρέτ. Η οποία μοιάζει σαν χωριό της Επαρχίας μας…

Πηγή : protagon.gr

Η ανομία θα είναι κεντρικό ζήτημα των εκλογών;

Γράφει ο Γρηγόρης Καλφέλης για το "ΒΗΜΑ"


«Η ατιμωρησία συχνά γεννάει μιμητές παρόμοιων πράξεων» έλεγε χαρακτηριστικά ο Σαίξπηρ ( Ερρίκος Ε΄).

Γιατί το αναφέρω αυτό; Γιατί στις επόμενες εκλογές δεν θα επιλέξουμε ανάμεσα στους διάφορους μεσσίες που επαγγέλλονται και πάλι απαράδεκτα ότι  θέλουν να μας σώσουν από την καταστροφή ( απλώς και μόνο για να ικανοποιήσουν τις άρρωστες προσωπικές τους φιλοδοξίες).

Στις επόμενες εκλογές είναι αναγκαίο να αγγίξουμε κάποια δομικά ζητήματα που δηλητηριάζουν την καθημερινή μας ζωή.

Και τέτοιο κεντρικό πρόβλημα είναι η ανομία με τις ποικίλες εκφάνσεις της , η οποία  εκκολάπτει ένα επικίνδυνο κλίμα ατιμωρησίας μέσα στην κοινωνία.

Θα αναφέρω ορισμένα παραδείγματα αυτής της αποπνικτικής κατάστασης που επικρατεί στη σύγχρονη ( χρεοκοπημένη) Ελλάδα.

Ο νόμος για τα πανεπιστήμια , παρότι ψηφίστηκε από τα 2/3 της ελληνικής Βουλής , δεν εφαρμόζεται. Και αυτό μπορεί να οφείλεται σε ποικίλους παράγοντες .

Δηλαδή, είτε σε μια αυταρχική συνδικαλιστική  ελιτ φοιτητών και καθηγητών που εμποδίζει την εφαρμογή του , είτε στην αποχώρηση της προηγούμενης Υπουργού Παιδείας , η οποία κυνικά «πρόδωσε» τη δικιά της θεσμική επιλογή ( για να εξυπηρετήσει τις προσωπικές της στοχεύσεις).

Ένα άλλο ηχηρό παράδειγμα ανομίας ( που αποδεικνύει καταφανώς ότι δεν είμαστε νεωτερική ή σύγχρονη δυτική δημοκρατία) είναι και το εξής:

Έξω από τη Νομική Σχολή Αθηνών συνωστίζονται καθημερινά τοξικομανείς, έμποροι ναρκωτικών, μικροπωλητές που διακινούν παράνομα τα προιόντα τους ( και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς μπροστά από ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα στο οποίο διδάσκεται η  «συνείδηση της νομιμότητας»).

Και όλες αυτές οι αξιόποινες αθλιότητες εξακολουθούν να κυοφορούνται , παρά το γεγονός ότι υποβλήθηκε σαφής καταγγελία από  καθηγητές της παραπάνω Σχολής.

Και ο θλιβερός αυτός κατάλογος της ανομίας έχει και άλλες εκφάνσεις.

Το γεγονός λ.χ ότι οι συλλαμβανόμενοι φοροφυγάδες δεν μπαίνουν ποτέ στη φυλακή ή το γεγονός ότι καταλαμβάνονται συχνά δημόσια κτίρια  και δεν γίνεται τίποτε ( παρότι οι προκείμενες καταλήψεις  συνιστούν αξιόποινες πράξεις) .

Κορυφαία συμπυκνωση αυτής της ιδεολογίας είναι το πανό κάποιων αγανακτισμένων με το μοιραίο σύνθημα « Το Σύνταγμα είμαστε εμείς και είμαστε παντού»!

Και το κρίσιμο ερώτημα – που πρέπει να ανιχνεύσουμε στις επόμενες εκλογές- είναι το εξής:

Θέλουμε επιτέλους να αποτελούμε ένα πρότυπο δυτικής δημοκρατίας , όπου οι εντάσεις της κοινωνίας θα συνιστούν αντικείμενο σταθεροποιητικών διαδικασιών και θα επιλύονται από το νόμο;

Με απλά λόγια : Θέλουμε να εφαρμόζονται οι νόμοι ( έστω και αν αυτοί εκφράζουν τους ιδεολογικούς συσχετισμούς μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου);

Η απάντηση σε αυτό το κομβικό ζήτημα συσχετίζεται με αυτά που έλεγε ο Κάφκα στη « Δίκη» ( στη συζήτηση ανάμεσα στον Κ. και τον ιερέα):

« Όχι είπε ο ιερέας. Δεν είμαστε αναγκασμένοι να τα θεωρήσουμε όλα αυτά σαν αληθινά , αλλά σαν αναγκαία» .

Υπό αυτή την έννοια οφείλουμε να υπακούμε στους νόμους, όχι γιατί είναι πάντοτε καλοί ή ευεργετικοί, αλλά επειδή είναι αναγκαίοι για τη διατήρηση της κοινωνικής ευταξίας ( αφού διαφορετικά θα πηγαίναμε ραγδαία στο χάος και την αναρχία).

Δυστυχώς στην πατρίδα μας η συνείδηση της νομιμότητας δεν εμπεδώθηκε σχεδόν ποτέ .

 Είτε γιατί η συντηρητική παράταξη μετά τον εμφύλιο πόλεμο εφάρμοσε «το δίκαιο»  με ένα μονοκομματικό και ανώμαλο τρόπο (που οδήγησε και σε πολιτειακές εκτροπές) .

 Είτε γιατί η Αριστερά – επειδή τέθηκε καταρχήν υπό παρανομία- εξακολουθεί και σήμερα να πιστεύει ότι ένας βαθμός περιφρόνησης των «αστικών νόμων» μπορεί να έχει αριστερό χαρακτήρα!

Και η συζήτηση τούτη έχει και διεθνή διάσταση , αφού η ευρωπαική Αριστερά υπερασπίστηκε πολλές φορές μονοδιάστατα τα δικονομικά δικαιώματα των υπόπτων και των κατηγορουμένων , όχι όμως και των θυμάτων.

Όπως έλεγε συμβολικά ο δυσαρεστημένος αριστερός δήμαρχος μιας ιταλικής πόλης : « Δεν είναι καθόλου δεξιό να συλλαμβάνεις ένα κλέφτη»  (Simone , Γιατί η Δύση δεν πηγαίνει προς τα αριστερά)!

Ποιο είναι το συμπέρασμα; ‘Η θα γίνουμε ένα σύγχρονο ευρωπαικό κράτος,   εφαρμόζοντας τους ψηφισμένους νόμους!

Ή θα μεταβούμε σε ένα βαλκανικό περιβάλλον ανομίας  , όπου ο καθένας θα κάνει ότι θέλει.

Και αυτό το ζήτημα πρέπει να το συζητήσουμε επειγόντως στις επερχόμενες εκλογές!

Πριν είναι πολύ αργά για τη αντιπροσωπευτική μας δημοκρατία !



Ο  Καλφέλης   Γρηγόρης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ

 kalfelis@law.auth.gr


Πηγή : tovima.gr

Μια κιβωτός γεμάτη Ελλάδα

Γράφει ο Δημήτρης Σκαρμούτσος για το protagon.gr

ρεπορτάζ: Δημήτρης Μπούτος

Πώς θα μας φαινόταν αν σήμερα είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά σπάνια άλογα, αγελάδες και χοίρους που βρίσκονταν στην ελληνική ύπαιθρο έως και πριν από 10.000 χρόνια;

Στο χωριό Αύρα Τρικάλων, 13 μόλις χιλιόμετρα από την πόλη της Καλαμπάκας, βρίσκεται ένα ξεχωριστό αγρόκτημα, που φιλοξενεί σπάνιες, αρχέγονες ελληνικές φυλές βοοειδών και οικόσιτων ζώων. Τα τελευταία 28 χρόνια, σε μία καταπράσινη έκταση 300 στρεμμάτων, που συμπληρώνεται από 5.000 στρέμματα κοινοτικού βοσκότοπου, ο κύριος Δημήτρης Δήμου ουσιαστικά διατηρεί ζωντανό ένα μέρος της ελληνικής αγροτικής ιστορίας. Ωστόσο η «κιβωτός του Δήμου», όπως ονομάζεται το αγρόκτημα, δεν αποτελεί μόνο ένα ζωντανό μουσείο αλλά και την πηγή αμιγώς ελληνικών αλλαντικών και κρεάτων.

Οι περίπου 200 χοίροι της φάρμας ανήκουν στη φυλή του μαύρου χοίρου, που μέχρι πρότινος χαρακτηριζόταν εξαφανισμένη από το χώρο της Μεσογείου εδώ και πολλές δεκαετίες. Πρόκειται για μία ράτσα που παράγει το μοναδικής γεύσης και ποιότητας ελληνικό αλλαντικό «μέλαν ακροκώλιο». Το όνομά του βασίστηκε σε αναφορές του αλλαντικού στα ομηρικά κείμενα, που σε συνδυασμό με τις αναπαραστάσεις μαύρων χοίρων στα αρχαία ελληνικά αγγεία, αποδεικνύουν την ελληνικότητα του προϊόντος.
Όσοι το έχουν δοκιμάσει, το βρίσκουν εφάμιλλο του ιταλικού προσούτο και του ισπανικού χαμόν!

Τα τελευταία χρόνια ο κύριος Δήμου ταξίδεψε σε Ιταλία, Ισπανία και Σικελία και αφού παρακολούθησε σχετικά σεμινάρια, εκπαιδεύτηκε στην παραγωγή προϊόντων ωρίμανσης από χοίρους, δηλαδή αλλαντικών, γνωρίζοντας έτσι τη σύγχρονη τεχνογνωσία του επαγγέλματος. Ως αποτέλεσμα, τον Απρίλιο του 2011 τα προϊόντα της φάρμας Δήμου κατέκτησαν τη δεύτερη θέση σε διαγωνισμό αλλαντικών στη Σικελία.

Στη συνέχεια παρασκεύασε με παραδοσιακό τρόπο 300 κιλά του συγκεκριμένου αλλαντικού, σε συνεργασία με το αλλαντοποιείο Χρ. Στρεμμένου στον Προυσό Ευρυτανίας, ενώ διένειμε μεγάλο μέρος της παραγωγής και σε ελληνικά εστιατόρια.
Όσον αφορά τα βοοειδή του αγροκτήματος, ο κύριος Δήμου εκτρέφει περί τις 146 αγελάδες της σπάνιας στεππικής φυλής. Η παρουσία της φυλής αυτής καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1930 στην περιοχή της Κατερίνης και φαίνεται να επιβίωσε για χιλιάδες χρόνια στον ελλαδικό χώρο. Δεν έχει καμία σχέση με τις… καλοαναθρεμμένες ευρωπαϊκές αγελάδες, είναι κοκκαλιάρικη με ιδιαίτερα στεφανοκέρατα. Οι πρώτες αναφορές του ζώου βρίσκονται επίσης στα έργα του Ομήρου και είναι «φτιαγμένο για τον ελληνικό βοσκότοπο» σύμφωνα με τον κύριο Δήμου. Όπως εξηγεί «οι αρχαίες φυλές αυτών των ζώων εκμεταλλεύονται τις ειδικές συνθήκες του περιβάλλοντος με αποτέλεσμα να έχουν λίγες απαιτήσεις, ν’ αρρωσταίνουν σπάνια, να είναι πιο παραγωγικές και να δίνουν υψηλής ποιότητας προϊόντα».

Στο κομμάτι της ποιότητας, ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος αφήνει τη φύση να κάνει τη δουλειά της. Πιστεύει πως τα προϊόντα που παράγονται σύμφωνα με τους φυσικούς τους ρυθμούς, χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση με σκοπό την αύξηση της ποσότητας, είναι ένα «δώρο» στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο φυσικός τρόπος ωρίμανσης ενός σαλαμιού αέρος ή ενός τυριού για παράδειγμα χαρίζει ένα τρόφιμο προβιοτικό, που από θρεπτικής αξίας μπορεί να αντικαταστήσει στη διατροφή μας μέχρι και το γιαούρτι!

Πέρα από την προσφορά του στο διατροφικό πεδίο, ο κύριος Δήμου έχει βραβευτεί δύο φορές από το κίνημα Slow Food (2002): την πρώτη για την «υπεράσπιση της διατροφικής βιοποικιλότητας» και τη δεύτερη για τη συμβολή του στη «διατήρηση της αγροτικής βιοποικιλότητας του πλανήτη».

Ταυτόχρονα είναι ο πρώτος Ευρωπαίος που βραβεύτηκε από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης για την καινοτόμο δράση του στον πρωτογενή τομέα.

Διαθέτει τα προϊόντα του σε εστιατόρια και αλλαντοποιεία και παράλληλα διατηρεί το αγρόκτημά του άκρως επισκέψιμο, ώστε όλοι να έρθουν σε επαφή με τη φυσική ιστορία και την αγροτική ζωή του τόπου μας.

Δημήτρης Δήμος, «Η κιβωτός του Δήμου»
Διεύθυνση: οικισμός Αύρα, Καλαμπάκα, Τρίκαλα
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6977608755
E-mail: bous.rare@gmail.com

Πηγή : protagon.gr

Από την κρίση στη διάκριση!

Γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου για το real.gr


ΣΗΜΕΡΑ -κατ’ εξαίρεση- δεν θα ασχοληθώ με τη μιζέρια της πολιτικής μας σκηνής, παρότι οι αφορμές για να το κάνω είναι και πολλές και σημαντικές. Από την αυτοκτονία του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού στην πλατεία Συντάγματος, που συγκλόνισε το πανελλήνιο, εκτός ίσως από τον Μπεγλίτη και τον Κουκουλόπουλο, μέχρι τον βαρύ τραυματισμό του προέδρου των φωτορεπόρτερ από τα ΜΑΤ, που μας εξόργισε όλους και από τη βιομηχανία των ρουσφετολογικών τροπολογιών, που πέρασαν νύχτα από τη Βουλή, μέχρι την προκλητική ρύθμιση της τελευταίας στιγμής για τις οικονομικές επιδοτήσεις και τα χρέη των κομμάτων, το πολιτικό μας σύστημα απέδειξε για πολλοστή φορά τις τελευταίες ημέρες πόσο γηρασμένο, παρηκμασμένο, αυτιστικό και αναξιόπιστο είναι!

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ που πέρασε, όμως, είχε και μια μικρή αφορμή αισιοδοξίας και ανάτασης. Το δίκτυο ellines.com που ίδρυσε και διαχειρίζεται ο φίλος και συνεργάτης μου Χρήστος Μπάρλας, διευθυντής του Real FM, πραγματοποίησε στην Αθήνα ένα πολύ επιτυχημένο συνέδριο, με θέμα «Ελληνες - Από την κρίση στη διάκριση» (ρεπορτάζ στη σελ. 48). Ομιλητές επτά ξεχωριστοί Ελληνες, που διακρίθηκαν εκτός των ελληνικών συνόρων. Κοινό χαρακτηριστικό όλων τους η βαθειά και ανυπόκριτη αγάπη για την Ελλάδα και η αντίληψη ότι αν εργαστούμε ενωμένοι και σκληρά, μπορούμε όχι μόνο να βγούμε από την κρίση, αλλά και να φτάσουμε πάλι στη διάκριση.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΜΟΥ ομιλία στο συνέδριο αυτό, παραθέτω λίγες γραμμές: «Η περιδίνηση της κρίσης, το άγχος για τις δημοσιονομικές επιδόσεις και η βαριά εθνική κατάθλιψη που σκεπάζει τη χώρα συσκοτίζουν τον πιο ουσιαστικό διάλογο που ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει στη χώρα μας. Ελληνες. Ποιοι είμαστε; Πιστεύουμε στον εαυτό μας; Μπορούμε συλλογικά και οργανωμένα ως έθνος να τα καταφέρουμε στην παγκόσμια εποχή; Μπορούμε να περάσουμε από την εποχή της κρίσης στην εποχή της διάκρισης; Και με αφετηρία αυτά τα βασικά ερωτήματα για την εθνική μας ταυτότητα, να δώσουμε απαντήσεις και σε άλλα, που σχετίζονται άμεσα με τον εθνικό μας χαρακτήρα, την πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζουμε και την προοπτική εξόδου από αυτή; Πώς γίνεται να αγαπάμε τόσο πολύ σε ατομικό επίπεδο την πατρίδα μας και την κληρονομιά μας, αλλά να μισούμε τόσο πολύ το κράτος που έχουμε οικοδομήσει; Πώς είναι δυνατό να έχουμε κρατήσει ζωντανές τις κοινότητες των Ελλήνων εδώ και 3.000 χρόνια, αλλά να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε ως λαός ούτε για τα αυτονόητα; Πώς φτάσαμε στο σημείο εμείς που ανακαλύψαμε την αξία του νέου, της προόδου και της εξέλιξης να πιστεύουμε σήμερα ότι η παγκοσμιοποίηση και ο ξέφρενος ρυθμός εξέλιξης που τη συνοδεύει είναι μία συνωμοσία που απειλεί την εθνική μας ύπαρξη; Πώς γίναμε από παραγωγοί μεγάλων ιδεών, παράτολμοι έμποροι και μεγάλοι ανθρωπιστές, μιμητές, παθητικοί καταναλωτές, δογματικοί, λάτρεις του παλιού, του σίγουρου, του εξαρτημένου;

ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ σε αυτά τα βασικά ερωτήματα, που σχετίζονται άμεσα με την εθνική μας ταυτότητα, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσουμε να συνδιαμορφώσουμε ως κοινωνία το πολυπόθητο εθνικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου μας. Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οποιοδήποτε στρατηγικό σχέδιο ξεκινάει από τη στοχοθέτηση και την ανάπτυξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Ξεκινάει από την ξεκάθαρη διατύπωση ενός οράματος και μίας αποστολής. Ξεκινάει από το επίπεδο των αξιών και των μοναδικών χαρακτηριστικών που επιθυμούμε να δούμε να αναπτύσσονται. Από την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους δεν τον κάναμε ποτέ αυτό τον διάλογο για την ταυτότητά μας. Δεν κάναμε τον διάλογο και δεν αποκτήσαμε ποτέ το δικό μας σχέδιο, τη δικιά μας πολιτεία, το δικό μας παραγωγικό μοντέλο. Καταφύγαμε στην αντιγραφή, στον μιμητισμό, στον συνεχή δανεισμό. Τώρα, λοιπόν, που ολοκληρώνεται με τον πιο ηχηρό τρόπο όχι μόνο ο κύκλος της μεταπολίτευσης, αλλά και ο κύκλος του ’21, ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε στον καθρέπτη και να ανοίξουμε τον πιο ουσιαστικό διάλογο».

ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ το σημείωμα αυτό με ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο του Στέλιου Παρασκευόπουλου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τον τίτλο «Ηττηθήκαμε; Νομίζω πως ναι!». Γράφει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας: «Στην Ελλάδα, δεν της αξίζει η αποτέφρωση που την οδηγούν οι πολιτικοί της. Στην Ελλάδα, δεν της αξίζει να σκεπαστεί με δαμασκηνό σάβανο. Αλικο αίμα είναι το ανάβρυσμα αυτού του λαού στην ιστορική του πορεία. Ο γόος της μάνας συνόδευε πάντα τα παιδιά της πατρίδας στις πεπρωμένες θυσίες τους. Οι οιμωγές της ψυχής των πολεμιστών ήταν πάντα το τραγούδι της λευτεριάς αυτής της ηλιογέννητης χώρας. Αυτά τα άγια κειμήλια του λαού, το αίμα του, το δάκρυ του, τον κοπετό του, τον μόχθο του, δεν είχαν το δικαίωμα οι πολιτικοί να τα κηλιδώσουν, αν δεν ήθελαν να τα σεβαστούν. Και τα σπίλωσαν. Και τα βεβήλωσαν ανερυθρίαστα, οδηγώντας τους πολίτες στην απόγνωση και την πενία». Και λίγο πιο κάτω υπογραμμίζει: «Παρ’ όλα αυτά, πάντα θα υπάρχει η απαντοχή μιας οικουμενικής μορφής, η “απότομη σπαθιά” του Αξελού και πάντα θα υπάρχει η ελπίδα, κατά τον Οδυσσέα Ελύτη, “ν’ ακουστεί ένα βήμα ελεύθερο, ν’ ανατείλει μία φωνή ξεκούραστη». Είθε!

Γιατί καίγονται;

Άρθρο της Κατερίνας Γκίκα για το protagon.gr


"Θα τα κάνουμε μπουρδέλο”, έλεγε με απειλητική διάθεση στέλεχος του κόμματος του Kαμμένου στο εντευκτήριο της Bουλής αμέσως μετά από έναν τρικούβερτο καυγά που είχε ρίξει στην Ολομέλεια. “Tην Δευτέρα θα ρίξω μπουρλότο και θα τα κάψω όλα”, προειδοποιούσε εκτός εαυτού αγανακτισμένο στέλεχος του ΠAΣOK. Pώτησα να μάθω για την αιτία του θυμού του και μου είπε χλωμός σχεδόν από ένταση ότι “την ώρα που πέρασαν όλες οι ρυθμίσεις και οι τροπολογίες των υπουργών που αλλάζουν δραματικά τη ζωή πολλών ανθρώπων, με παρέμβαση του Mαξίμου αποσύρθηκαν όλες οι φιλολαϊκές τροπολογίες”.  

Tις τελευταίες μέρες η Bουλή, έχει μετατραπεί σε θεατρικό σανίδι προεκλογικών συγκρούσεων. Όλοι υποδύονται ρόλους προκειμένου να εμφανιστούν με αξιώσεις και να εξευμενίσουν τις άγριες διαθέσεις με τις οποίες τους περιμένουν οι πολίτες. Kάποιοι ελπίζουν πως μετακομίζοντας σε καινούργιο πολιτικό σπίτι με νέο αέρα και πολλά υποσχόμενοι, θα τους μπερδέψουν και θα εκτελωνίσουν χωρίς συνέπειες τις παλιές πολιτικές τους αποσκευές.

Eίμαι πλέον αρκετά υποψιασμένη για να πιστέψω πως ό,τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Bουλή γίνεται επειδή οι “αγανακτισμένοι” πολιτικοί “καίγονται” για να υπερασπιστούν το δίκιο των ψηφοφόρων τους. Για την πάρτη τους νοιάζονται και ανάλογα με τις εκλογικές προοπτικές τους και τη βολή τους αποφασίζουν. “H συνείδηση μου, μου υπαγόρευσε να πω όχι στο μνημόνιο”, λέει βουλευτίνα που εσχάτως μετακόμισε σε άλλο πολιτικό στρατόπεδο, χωρίς όμως να με πείθει. Διαβάζοντας μια επιστολή που δέχτηκα στο mail μου υποψιάζομαι πως το πιο πιθανό είναι να θύμωσε γιατί ο αρχηγός του κόμματος που ανήκε, έχει άλλον εκλεκτό στην περιφέρεια που εκλέγεται και επομένως μειώνονταν οι πιθανότητες να εκλεγεί ξανά. Τι κι αν είχε η ίδια κάνει κουμπαριά με στέλεχος από πολιτικό τζάκι. Aν ο... “αντίπαλος” έχει φίλο τον αρχηγό, παίζει αλλιώς μπάλα.

Επιμύθιο: Mετακομίζοντας κανείς σε ένα νέο κόμμα έχει περισσότερες ελπίδες, να είναι μέσα στη Βουλή ακόμα και με ελάχιστες ψήφους. Βέβαια από την πλευρά τους όποιοι το κάνουν, καλά κάνουν αν ο κόσμος χάφτει τα κόλπα των πολιτικάντηδων που “καίγονται” δήθεν για το καλό του τόπου. Nα κρατήσουν την δουλειά τους παλεύουν κι αυτοί οι έρμοι. Έστω κι αν χρειάζεται κάποιες φορές να μετακινηθούν πότε λίγο δεξιά και πότε αριστερότερα...

Tο λυπηρό είναι πως παρακολουθώντας την εικόνα της σημερινής βουλής λίγες ώρες πριν κλείσει για να ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος βλέπω την προσομοίωση της επόμενης βουλής της 7ης Mαϊου. Aν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, στην Eθνική αντιπροσωπεία θα εισέλθουν οχτώ ίσως και εννέα κόμματα μεταξύ των οποίων ακραίοι εκφραστές του πολιτικού φάσματος. Aν αυτό λέγεται δημοκρατία δεν γνωρίζω, πάντως ανησυχώ!

Πηγή : protagon.gr

Πόσο πάει;

Άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου για το protagon.gr


Αυτό ήταν όλο. Το ελληνικό δημόσιο με 270 εκατομμύρια ευρώ, πατσίζει με τη Ζήμενς. Βέβαια πολλοί λένε ότι δεν είναι ούτε τόσα. Μερικά υπολογίζονται αντισταθμιστικά και άλλα απλώς θα εκταμιευθούν εν καιρώ. Η εκκρεμότητα πάντως έκλεισε. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Στο σημείο αυτό ένας άνθρωπος που διατηρεί ακόμη κάποια στοιχεία αξιοπρέπειας απλώς μελαγχολεί: «Εδώ ήλθαμε, πάμε να  φύγουμε». Και φυσικά ούτε λόγος να δίνεται εφεξής για ευθύνες, τιμωρία και άλλα κουραφέξαλα.

Το έργο αυτό προβλήθηκε πολλές φορές ως τώρα. Αλλά αυτή τη φορά ένα Οσκαρ σκηνοθεσίας το δικαιούται. Και ας μην ξέρουμε ακριβώς τον σκηνοθέτη- μπορούμε απλώς να τον φανταστούμε. Ξέρουμε όμως την υπόθεση, τους πρωταγωνιστές, αλλά και το κοινό: πιο αδιάφοροι ηλίθιοι δεν πρέπει να ξαναυπήρξαν μπροστά σε ένα τέτοιο αριστούργημα.

Βάζει ταφόπλακα σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Μια υπόθεση για την οποία στη Γερμανία υπήρξαν ποινές για όσους τα έδιναν αλλά στην Ελλάδα δεν έσταξε καν η ουρά του γαϊδάρου για όσους- πρόσωπα και κόμματα-  τα πήραν.

Να θυμίσουμε ότι η υπόθεση της Ζήμενς ξεκίνησε όταν δικό της στέλεχος,  αποκάλυψε στη γερμανική Δικαιοσύνη ότι η εταιρία έσκασε - στο διάστημα που ήξερε αυτός μόνο - πάνω από εκατό εκατομμύρια ευρώ σε έλληνες πολιτικούς, κόμματα, συνδικαλιστές, ενδεχομένως και δημοσιογράφους, ή άλλους παράγοντες για «καλλιέργεια τοπίου». Κοινώς λάδωνε αβέρτα, όποιον έβρισκε μπροστά της.

Στο αποκαλυπτικό βιβλίο του «Το δίκτυο» ο Τάσος Τέλλογλου  παρουσίασε το 2010 τεκμηριωμένα τον φάκελο με τα μαύρα ταμεία της Ζήμενς.

Άλλωστε για δυο τουλάχιστον περιπτώσεις, δεν υπάρχει καμιά απολύτως  αμφιβολία. Ο «εκσυγχρονιστής» υπουργός Μαντέλης τσάκωσε κάνα τεσσάρι κατοστάρικα χιλιάδες μάρκα για προεκλογική ενίσχυση. Και ο Θόδωρος Τσουκάτος κατέθεσε ρητά και χωρίς κανείς από τους επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή να βγάλει λέξη, ότι στον ίδιο παραδόθηκαν για το Ταμείο του κόμματος ένα εκατομμυριάκι σε μάρκα.

Εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες δικογραφιών, στην Ελλάδα και τη Γερμανία, δίκες, καταδίκες, αποκαλύψεις, έρευνες για καμιά δεκαπενταριά Έλληνες υπουργούς, μαρτυρίες και θόρυβος πολλών ετών, για να προκύψει εν τέλει ένας ευτελής συμβιβασμός του επίσημου ελληνικού κράτους τον επίσημο διαφθορέα του.

Ο Χριστοφοράκος και τα άλλα τα παιδιά, αδίκως ταλαιπωρήθηκαν τόσο καιρό. Που να το φανταστούν ότι το θέμα της εταιρίας που δωροδοκούσε μέχρι και πέτρες θα έκλεινε μια απλή συναλλαγή Ελλάδας –Ζήμενς, με τη συγκατάθεση της Βουλής. Η γερμανική εταιρία, αφού λάδωνε για δέκατες τη μάνα της και τον πατέρα της στην Ελλάδα, στο τέλος λάδωσε και επισήμως το ελληνικό κράτος για να τη σκαπουλάρει. Και σε άλλα με υγεία.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, η τιμή του πολιτικού κόσμου, οι έννοιες της  κάθαρσης και της Δικαιοσύνης, τόσο κοστίζουν: μόλις 270 εκατομμύρια, στα χαρτιά κι αυτά μέχρι στιγμής. Η ηθική, η εντιμότητα, η διαφάνεια, οι καθαρές σχέσεις της πολιτικής με τους πολίτες μπήκαν στη ζυγαριά και αποτιμήθηκαν σε χρήμα. «Πόσο πάει;» «Τόσα» «Πάρτα και κάνε πως δεν καταλαβαίνεις». Ποτέ δεν θα μάθουμε ποιοι, πότε και πόσα, κι ας ξέρουμε χωρίς καμιά αμφισβήτησε ότι υπήρξαν. Και μετά απορούν μερικοί πολιτικοί – από τους 164 που ψήφισαν αυτόν τον άθλιο συμβιβασμό - γιατί δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο.


Πηγή : protagon.gr

Αυτοκτονούμε ως χώρα...

Άρθρο του Σήφη Πολυμίλη για το "ΒΗΜΑ"

Μια αναμφισβήτητη προσωπική πράξη απελπισίας και απόγνωσης, όπως είναι η δημόσια αυτοκτονία του 77 χρονου στην πλατεία Συντάγματος,αντί να δώσει την αφορμή για μια συλλογική αυτοκριτική ,για μια προσπάθεια αυτογνωσίας και αναστοχασμού του πολιτικού συστήματος,οδηγησε πάλι στη συνήθη πολιτική εκμετάλλευση ,στη λαϊκίστικη δημαγωγία και ψηφοθηρία ,στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου.

Καί βέβαια, στα αναμενόμενα αυτοκαταστροφικά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας από τις όλο και μεγαλύτερες ομάδες πια, που θεωρούν ότι η βία θα δώσει διέξοδο στα αδιέξοδα τους.... 

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν ακόμα και σήμερα οι πολιτικοί μας, οι κατ εξοχήν δηλαδή υπεύθυνοι της κρίσης, είναι ότι τροφοδοτώντας την απόγνωση,την απελπισία και τα αδιέξοδα του κόσμου μας σπρώχνουν όλο και πιο βαθιά στο γκρεμό.

Σπρώχνουν μια ολόκληρη χώρα, ένα ολόκληρο λαό στην αυτοκτονία, για να κερδίσουν πρόσκαιρα μερικούς αγανακτισμένους ,απελπισμένους ψηφοφόρους υποσχόμενοι τη...μετά θάνατον σωτηρία.Ιδιωτικοποιημένοι πολίτες, συμφεροντολογικές συντεχνίες,δημαγωγοί η ανεύθυνοι πολιτικοί η τέλεια συνταγή δηλαδή για μια συλλογική αυτοκτονία...

Ανεργοι και απολυμένοι που βιώνουν τα αδιέξοδα τους,νέοι που απεγνωσμένα ψάχνουν να βρουν στον ήλιο μοίρα,ομάδες και ομαδούλες που έχουν θεοποιήσει τη βία ,μια μεσαία τάξη που βλέπει ότι οι ημέρες ευημερίας έχουν παρέλθει οριστικά ,συνταξιούχοι που βιώνουν τη μιζέρια της καθημερινότητας,μια κοινωνία που βλέπει συνολικά το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της...

Και κυρίως να μην διαφαίνεται στον ορίζοντα μια θολή έστω προοπτική για κάποιες καλύτερες μέρες στο μέλλον.Και απέναντι ένα πολιτικό σύστημα που δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί αυτή την αυτοκαταστροφική πορεία και ένα άλλο τμήμα του να καταστροφολογεί εκ του ασφαλούς και να υπόσχεται μαϊμού σωτηρίες που δεν τις πιστεύει κανείς , παρά μόνο όσοι θέλουν να πιαστούν από κάπου για να μην γκρεμιστούν ...

Βαυκαλιζόμαστε με συνταγές εθνικής υπερηφάνειας, ότι οι έλληνες είναι ένας λαός που στα δύσκολα πάντα τα καταφέρνει.Εχουμε φτάσει στο σημείο να αναζητούμε την ελπίδα στους πιο φαύλους δημαγωγούς ,ακόμα και σε ακροδεξιούς και ναζιστές ,επειδή παριστάνουν τους ελληναράδες, τους αδιάφθορους ,τους προασπιστές των ατομικών και εθνικών μας συμφερόντων. 

Μόνο που έχουμε χάσει κάθε εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση, στην συλλογική αλληλεγγύη, στην κοινή προσπάθεια.Αποδοκιμάζουμε,πολλές φορές δικαίως, τους πάντες και τα πάντα ,αλλά πρωτίστως μας ενδιαφέρει ο εαυτούλης μας και αναζητούμε τη σωτηρία μέσα από προσωπικές στρατηγικές επιβίωσης. Μόνο που ο δρόμος αυτός είναι τις περισσότερες φορές αδιέξοδος...

Γιατί αν δεν αποφασίσουμε ότι μόνο συλλογικά μπορούμε να σωθούμε , να ξαναβρούμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια ,το επόμενο βήμα δυστυχώς οδηγεί στην αυτοκτονία μας ως χώρα συνολικά... 

Πηγή : tovima.gr

Πραγματικός Αρμαγεδδών...

Άρθρο της Ζέζας Ζήκου για την kathimerini.gr


Θλιβερή εικόνα για την Ελλάδα δίνει έκθεση της Κομισιόν, που παραπέμπει σε εικόνα τριτοκοσμικής χώρας. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δοκιμάζονται σε συνθήκες φτώχειας. Τα τελευταία τρία χρόνια διαλύθηκαν τα πάντα και θα περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναγίνουν όπως ήταν. Από το τρίτο τρίμηνο του 2009 μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2011, ημέρες διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, χάθηκαν 462.000 θέσεις εργασίας.

Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, το ποσοστό των Ελλήνων που δεν είναι σε θέση να καλύψουν βασικές διατροφικές τους ανάγκες φτάνει πλέον στο 11,6%, με τον μέσο όρο της Ε. Ε. στο 8,1%, ενώ επιδεινώθηκε κατά 2,3% μέσα σε δύο χρόνια. Αντίστοιχη αύξηση σημειώθηκε στο ποσοστό ατόμων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Δηλαδή 1 στους 10 Ελληνες δεν έχει ούτε να φάει σαν άνθρωπος! Η ανεργία των νέων βρέθηκε σε ιστορικό υψηλό - στο 50% στην Ελλάδα, όπως και στην Ισπανία.

Αναφορικά με τους ανέργους που δεν καταφέρνουν να βρουν δουλειά ύστερα από ένα χρόνο αναζήτησης, σ’ αυτή τη θέση βρίσκεται το 9,1% του εργατικού δυναμικού, δηλαδή 355.000 άτομα.

Η Κομισιόν αναφέρει ότι το επίδομα ανεργίας δίνεται μόνο για 12 μήνες και ως εκ τούτου «η φτώχεια ανάμεσα στους ανέργους είναι πιθανό να αναδειχθεί στο βασικότερο ζήτημα» για την Ελλάδα. Δυσοίωνη είναι και η έκθεση του ΙΟΒΕ, που προβλέπει συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 5% για φέτος και διατήρηση της ανεργίας σε ανοδική τροχιά, με ηπιότερο μεν ρυθμό απ’ ό, τι πέρυσι, αλλά στην περιοχή του 20%.

Το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) στην τριμηνιαία έκθεσή του επισημαίνει ότι οι διαδοχικές δέσμες δημοσιονομικών μέτρων και οι επιπτώσεις των οποίων στο εισόδημα δεν έχουν ακόμα (!) εκδηλωθεί, θα περιορίσουν περαιτέρω το διαθέσιμο εισόδημα.

Οπως ανέφερε σε συνέντευξη Τύπου, χθες, ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Γιάννης Στουρνάρας, σε συνδυασμό με τη σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή που ακόμη απαιτείται (περίπου 12 δισ. ευρώ για τη διετία 2013- 2014), η Ελλάδα χρειάζεται να ενισχύσει τόσο την ανταγωνιστικότητα των εγχωρίως παραγομένων προϊόντων και υπηρεσιών σε μόνιμη βάση, όσο και την αναπτυξιακή διάσταση της οικονομικής της πολιτικής προκειμένου να βγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της υπερχρέωσης.

Η πρόσφατη θεσμοθέτηση μέτρων για την ενίσχυση της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας δεν αναμένεται να έχει σημαντικές πρακτικές επιπτώσεις στους πράγματι καταβαλλόμενους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα για περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ και οι προταθείσες λύσεις για μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας δεν μπορούν να παράγουν σημαντικά πρόσθετα αποτελέσματα που να είναι δημοσιονομικώς ουδέτερα.

Μεγαλύτερη επίδραση στους μισθούς ασκεί το υφεσιακό κλίμα και ο κίνδυνος της ανεργίας, στοιχεία τα οποία οδηγούν εργοδότες και εργαζομένους σε συμφωνημένες μειώσεις αμοιβών στο πλαίσιο διαπραγμάτευσης των ατομικών συμβάσεων εργασίας.

Οι μειώσεις αυτές, σε συνδυασμό και με τη δυνατότητα μείωσης του κατώτατου μισθού, είναι βασικά μέσα για την επίτευξη του στόχου της μείωσης του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος κατά 15% σε δύο χρόνια και της αντίστοιχης βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας.

Η αναθεώρηση του φετινού προϋπολογισμού θεωρείται επιβεβλημένη, εκτιμά το ΙΟΒΕ, δεδομένων του μεγαλύτερου βάθους της ύφεσης το τρέχον έτος αλλά και της έντονης δυστοκίας που παρατηρείται στη συλλογή εσόδων. Μένει, ωστόσο, να φανεί εάν τα μέτρα που ελήφθησαν επαρκούν για την επίτευξη των νέων στόχων. Σε γενικές γραμμές οι νέοι στόχοι κρίνεται ότι θα μπορούσαν να επιτευχθούν, εφόσον εφαρμοστούν πλήρως τα ληφθέντα μέτρα.

Σε ό, τι αφορά την πορεία της δημοσιονομικής προσαρμογής στις αρχές του 2012, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του πρώτου διμήνου του έτους, στην πλευρά των εσόδων η μεγαλύτερη απόκλιση από τους στόχους διαγράφεται -για άλλη μια χρονιά- στους φόρους εισοδήματος και στον ΦΠΑ.

Στο σκέλος των δαπανών, τα ασφαλιστικά Ταμεία και ο ΟΑΕΔ απορροφούν πόρους πολύ ταχύτερα απ’ ό, τι προβλεπόταν. Παρόμοια εξέλιξη παρουσιάζουν και οι καταναλωτικές δαπάνες, που αυξήθηκαν κατά περίπου 32%. Γενικότερα, σε ό, τι αφορά το έλλειμμα του 2012, πλέον εκτιμάται ότι θα είναι κατά 2,3 δισ. ευρώ μεγαλύτερο.

Πηγή : kathimerini.gr

Περιφερειακή Αξιοπρέπεια

Άρθρο του Δημήτρη Ποταμιάνου για το protagon.gr

Ένα ενθαρρυντικό νούμερο: Σε πρόσφατη πανελλαδική δημοσκόπηση, που εξέταζε την παρατηρούμενη στις μέρες μας τάση επιστροφής από τα αστικά κέντρα στην περιφέρεια, επτά στους δέκα συμπατριώτες μας μαρτυρούν πως θα έφευγαν πρόθυμα από την πόλη “για το ίδιο ή και μικρότερο εισόδημα από αυτό που έχουν τώρα”. Άρπα την κ. Γκέκο, που προσπάθησες με τέτοια επιμονή να μας πείσεις, τους δικούς σου ανθρώπους αλλά και όλους εμάς, πως “η απληστία είναι καλό πράγμα!”.

Θα αντιταχθεί στην ανακουφιστική αυτή διαπίστωση πως είναι η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας που οδηγεί τους συντοπίτες μας στο απονενοημένο αυτό διάβημα. (Έχουν άλλωστε ήδη ακουστεί αρκετά σαρκαστικά σχόλια για τις ψευδαισθήσεις των “νεοαγροτών”, που δεν ξέρουν πόσο σκληρή και άχαρη μπορεί να είναι η δουλειά και η ζωή με την τσάπα.) Εκτός θέματος, πιστεύω, το επιχείρημα. Η ελπίδα, όπως όλοι ξέρουμε, πεθαίνει τελευταία. Με όσον πόνο και καημό κι αν βλέπουμε το τωρινό μας εισόδημα να στραγγίζει- μας το ρουφάνε οι πολιτικοί μας ταγοί, η ανεπρόκοπη δημόσια διοίκηση και βέβαια οι ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες-, δεν θα πάψουμε ποτέ να ελπίζουμε πως πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα’ ναι. Θα ξαναρθούν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τα πράγματα στη θέση τους. Την αφθονία που αξιωθήκαμε να γευτούμε θα την ξαναχαρούμε πάλι. Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν Έλληνα- εκείνους ιδίως ανάμεσά μας που στριμώχθηκαν αγόγγυστα στις μεγάλες πόλεις- που να μην βλέπει στον ύπνο του αλλά και στον ξύπνιο του το παρήγορο αυτό όνειρο.

Άρα, το ζήτημά μας δεν είναι αυτό. Αυτό που μας λένε οι επτά στους δέκα συνέλληνες (νέοι στην ηλικία οι περισσότεροι, κι αυτό είναι ακόμα πιο ενθαρρυντικό) είναι πως αψηφούν, εν τέλει, το ύψος του εισοδήματός τους- το αναγκαίο διαβατήριο, επί τέλους, για να περιπλανηθούν στη χώρα της αφθονίας, έτσι όπως την καταλαβαίναμε τουλάχιστον ως τώρα- κι αναζητούν άλλα κριτήρια και σαφώς διαφορετικό ορισμό για την “άφθονη ζωή” (για να θυμηθώ εδώ και τα εξαίσια εκείνα λόγια με τα οποία κλείνει ο “Κολοσσός του Μαρουσιού”- and life more abundant).

Δεν θα κάνω τη χάρη στους δήθεν κυνικούς κι ανοιχτομάτηδες να πλέξω εδώ το εγκώμιο της ζωής στην ύπαιθρο. Του καθαρού βουνίσιου, καμπίσιου και νησιώτικου αέρα. Που έτσι κι αλλιώς φυσικά δεν τρώγεται. Και ξέρω βέβαια πως δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι ή προετοιμασμένοι για τη δουλειά στα χωράφια, για το καθάρισμα του σταύλου και του κοτετσιού ούτε και για το επίπονο πάντα μάζεμα πλούσιων, πόσω μάλλον ισχνών εσοδειών. Σύμφωνοι, αλλ’ η ζωή στην περιφέρεια δεν είναι μόνο αυτό. Κατ’ αρχάς, με την καλή χρήση των νέων τεχνολογιών και με την προϊούσα δικτύωσή μας μπορούμε κάλλιστα να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τα όσα συμβαίνουν στα δυναμικά μητροπολιτικά κέντρα, συνεισφέροντας και τη δική μας “απόκεντρη” φωνή όταν χρειάζεται και εφόσον βέβαια είναι ευπρόσδεκτη. Όχι ότι δεν θα μπούμε στον πειρασμό κι εμείς οι περιφερειακοί γραφιάδες, καλλιτέχνες, ειδικοί επιστήμονες (γιατροί, εκπαιδευτικοί, αρχιτέκτονες, γεωπόνοι και άλλοι σύμβουλοι) να καλλιεργήσουμε κι εμείς σ’ ένα πρόχειρο μποστάνι λίγες δικές μας ντομάτες, πιπεριές και μελιντζάνες. Αλλ’ η προτεραιότητά μας εκεί “εξω”, όπου αποφασίσαμε να ταχθούμε, δεν θα πάψει να είναι το γράψιμο, ο στοχασμός, η τέχνη και οι θεραπευτικές και συμβουλευτικές φροντίδες για τους γύρω μας. Και κατά δεύτερο λόγο δεν είναι λίγοι βέβαια κι εκείνοι για τους οποίους ο δρόμος της επιστροφής στην περιφέρεια οδηγεί πολύ πιο άμεσα σε παραγωγικές δραστηριότητες στη γη ή και στη θάλασσα. Μόνο που με τις πολύ πιο ευπρόσιτες σήμερα πληροφορίες και με τις όλο και πιο εντατικές και εκτατικές επαφές στα δίκτυα που μας ενώνουν πλέον όλους,  μπορούν να προσδοκούν κι εκείνοι πως δεν θα είναι αποκομμένοι από τις κοντινές ή και τις πιο απομακρυσμένες  εστίες ζήτησης της γεωργικής παραγωγής τους. Από την αναζωογόνηση της οποίας έχει άλλωστε τόσα να ωφεληθεί ολόκληρη η χώρα μας.

Στοίχημα παραμένει πάντως, και μεγάλη απόφαση, η εθελουσία αυτή έξοδος προς την επαρχία. Πόσο μπορεί να αμείψει τους λιγότερο ή περισότερο τολμηρούς; Σίγουρη απάντηση στο ερώτημα δεν νομίζω ότι υπάρχει. Αλλ’ εδώ είναι που έχει κυρίως νόημα η στάση που υιοθετεί η σαφής (νεανική) πλειοψηφία των ερωτηθέντων στην έρευνα που προαναφέρθηκε: Και με λιγότερα απ’ όσα μπορώ να βγάλω σήμερα, θα το επιχειρούσα. Ξέροντας, προσδοκώντας έστω, ότι  θα ζούσα αξιοπρεπέστερα. Παραβάλλω ευχαρίστως την τοποθέτηση αυτή με το εύρημα του διαπρεπούς αμερικανού οικονομολόγου Ρομπερτ Φρανκ ( What Price the Moral High Ground- 2004), όπου ούτε λίγο ούτε πολύ οι απόφοιτοι διαφόρων επίλεκτων Πανεπιστημίων των ΗΠΑ στην μεγάλη πλειοψηφία τους μοιάζουν να είναι σαφώς διατεθειμένοι να δεχτούν χαμηλότερες αμοιβές από αυτές που μπορούν να εξασφαλίσουν στην αγορά, απασχολούμενοι σε υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς (και δεν μιλάμε βέβαια εδώ για «μονιμάδες» του Δημοσίου). Μην ξανακούσω κανέναν να μου λέει ότι ντε και καλά στη φύση του ανθρώπου είναι η πλεονεξία.


Πηγή : protagon.gr

Τρόικα: Μισθοί Βουλγαρίας!

Άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ για το "ΕΘΝΟΣ"


Μισθοί Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Σκοπίων, Κροατίας, Αλβανίας. Πάει και τελείωσε! Η απόφαση της τρόικας είναι τελεσίδικη. Τέτοιους μισθούς θέλει και για τους Ελληνες. Μας το λένε και μας το επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία οι εκπρόσωποί της. Στο Ευρωκοινοβούλιο, σε συνεντεύξεις, σε διαλέξεις - οπουδήποτε εμφανίζονται. Η Ελλάδα ανήκει στα Βαλκάνια και θα ξαναγίνει τόσο εξαθλιωμένη όσο οι υπόλοιπες βαλκανικές χώρες - η ετυμηγορία τους είναι αμετάκλητη. Δεν υπάρχει απολύτως καμία λανθασμένη συνταγή, όπως ισχυρίζονται πολλοί στη χώρα μας. Λάθος έχουν καταλάβει όσοι το λένε αυτό, ποιος είναι ο στόχος της ΕΕ μέσω τρόικας. Δεν είναι η μείωση του δημόσιου χρέους. Είναι αποκλειστικά και μόνο η μείωση των μισθών, των συντάξεων, των εισοδημάτων των Ελλήνων! Και ο στόχος αυτός προωθείται με απόλυτη επιτυχία!

Αυτοσκοπός η λιτότητα. Δεν πρόκειται για κάποια ανεπιθύμητη παρενέργεια του «εξυγιαντικού προγράμματος». Oχι, καθόλου. Η αέναη λιτότητα είναι το μέσον που πετυχαίνει τον στόχο της «εσωτερικής υποτίμησης» - το πώς θα φτωχύνουν τους Ελληνες δηλαδή.

Νέα μείωση μισθών των Ελλήνων ζήτησαν δημοσίως οι εκπρόσωποι της τρόικας.
Το διακήρυξαν απερίφραστα την Τρίτη ενώπιον των επιτροπών Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής. «Περαιτέρω σημαντική εσωτερική υποτίμηση και μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας» -δηλαδή απελευθέρωση απολύσεων χωρίς αποζημίωση, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και κατάλυση όλων των εργασιακών σχέσεων- απαίτησε π.χ. ο Γερμανός Γιέργκ Ασμουσεν, εκπρόσωπος της ΕΚΤ στην τρόικα. «Ελλειψη πολιτικής ενότητας» στην υποστήριξη αυτών των στόχων στην Ελλάδα, διαπίστωσε επικριτικά ο επίτροπος Ολι Ρεν. Θύμωσε δηλαδή που δεν συμφωνούμε να φτωχύνουμε!

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πάντως έφεραν την Τετάρτη στη Βουλή τη δημιουργία του ειδικού λογαριασμού που απαιτούσε η ΕΕ για να δώσει το νέο δάνειο. Ο λογαριασμός αυτός «χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο για την άμεση εξυπηρέτηση ειδικού δημόσιου σκοπού και ειδικότερα για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και δεν διενεργείται καμία άλλη πληρωμή για οποιονδήποτε άλλο σκοπό», όπως τονίζεται επί λέξει στο κείμενο της τροπολογίας που κατατέθηκε και θα γίνει νόμος του κράτους μεθαύριο. Πρώτα τα λεφτά στους δανειστές και έπειτα οι μισθοί ή οι συντάξεις του Δημοσίου!

Υπάρχουν και χειρότερα. Οπως το ότι αποδεικνύεται ψευδέστατη η υπόσχεση της κυβέρνησης ότι δήθεν θα αποζημίωνε τους δυστυχείς ιδιώτες κατόχους ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου, οι οποίοι έχασαν τα λεφτά τους με το εφιαλτικό «κούρεμα» που υπέστησαν. «Δεν υπάρχει δυνατότητα αποζημίωσης στο ορατό μέλλον» δήλωσε στα «Νέα» ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος.

Στο... «αόρατο μέλλον (!)» παραπέμπονται δηλαδή οι ελπίδες τους. Πάει, τους τα έφαγαν τα λεφτά! Μόνο τρελός θα ξαναγοράσει ελληνικά ομόλογα...
Εφιαλτική έκπληξη περίμενε και τους πρυτάνεις των ΑΕΙ, τους προέδρους των ΤΕΙ και τους διοικητές των δημόσιων νοσοκομείων. Αυτοί διατηρούν τις καταθέσεις για τα λειτουργικά έξοδα και τα αποθεματικά των ιδρυμάτων τους στην Τράπεζα της Ελλάδος υποχρεωτικά.
Ετσι ορίζει ο νόμος. Επαθαν σοκ όμως όταν πήγαν να κάνουν αναλήψεις για να πληρώσουν μισθούς και τρέχοντα έξοδα.
Διαπίστωσαν ότι η κυβέρνηση τους είχε λεηλατήσει κατά μέσο όρο το... 70% των καταθέσεών τους!!! Χωρίς να τους ρωτήσει, η Τράπεζα της Ελλάδος τους είχε μετατρέψει τα λεφτά σε ομόλογα και στη συνέχεια τα «κούρεψε» και τους έφαγε τις καταθέσεις!

Θρήνος και οδυρμός. Περίπου 11.000 ιδιώτες είχαν ομόλογα συνολικής αξίας 4,3 δισ. ευρώ και τα κλαίνε. Τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν με το PSI πάνω από 12 δισεκατομμύρια, ενδέχεται στην πράξη να αποδειχθούν πολύ μεγαλύτερες οι απώλειές τους. Τα πανεπιστήμια έχασαν 90 εκατομμύρια από τα 120 που είχαν. Τα ΤΕΙ είχαν 150 εκατ. ευρώ και τους πήρε η κυβέρνηση τα 100, με ακραία περίπτωση το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης που είχε 8.200.000 ευρώ καταθέσεις και η κυβέρνηση του άφησε μόνο... 180.000 - του «κούρεψε» δηλαδή τις καταθέσεις κατά... 98%!!!

Ζήτω που σωθήκαμε ή ζήτω που... καήκαμε;

*Το άρθρο γράφτηκε στις 31/3/12


Πηγή : ethnos.gr