Οποιος έχει επισκεφθεί πρόσφατα ορισμένα νησιά του Αιγαίου θα έχει διαπιστώσει ότι ο τουρισμός αυτή την εποχή συντηρείται κυρίως λόγω κρουαζιερόπλοιων. Η Ελλάδα, όμως, υπό την πίεση ισχνών συντεχνιών, κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει τις μεγάλες εταιρείες κρουαζιέρας να προσθέσουν δρομολόγια στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση υποτίθεται ότι απελευθέρωσε το καμποτάζ, αλλά ουσιαστικά έχει κάνει μια τρύπα στο... νερό. Οι γραφειοκρατικές και χωρίς προηγούμενο διαδικασίες που προβλέπει το παρωχημένο νομοσχέδιο, καθιστά βέβαιο ότι ούτε το 2012 θα προστεθούν νέες κρουαζιέρες στην Ελλάδα. Με αυτήν τη νοοτροπία και τα ημίμετρα, μην περιμένει κανείς να δει πραγματική ανάπτυξη. Φαντασθείτε δε τους ξένους που μας βλέπουν να διώχνουμε μόνοι μας τις ευκαιρίες για να ικανοποιηθεί το... ΠΑΜΕ.
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
Συναίνεση για την Παιδεία
Η κυβέρνηση δείχνει να μελετά μία υποχώρηση στις αλλαγές που σχεδίαζε για την Παιδεία. Τα φιλόδοξα, και εν πολλοίς σωστά, σχέδια της αρμόδιας υπουργού φαίνεται ότι κινδυνεύουν να εγκαταλειφθούν λόγω των επικείμενων αυτοδιοικητικών εκλογών και του κινδύνου κινητοποιήσεων φοιτητών. Δυστυχώς και ένα τμήμα της πανεπιστημιακής κοινότητας έδειξε να λυγίζει με την πρώτη πίεση των φοιτητών - συνδικαλιστών.
Η Παιδεία είναι, όμως, μια σοβαρή εθνική υπόθεση, που δεν μπορεί να θυσιαστεί, για άλλη μια φορά, στον βωμό του πολιτικού κόστους.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δείχνει σημάδια υπεύθυνης στάσης, παρά την άσκοπη αντιμνημονιακή ρητορεία της, ψηφίζοντας νομοσχέδια τα οποία προβλέπουν διαρθρωτικές αλλαγές.
Πόσο εξαιρετικό θα ήταν οι κ. Παπανδρέου και Σαμαράς να συμφωνήσουν σε μια σειρά αλλαγών στην Παιδεία και να τις περάσουν μαζί από τη Βουλή! Ανάπτυξη χωρίς σοβαρά πανεπιστήμια δεν γίνεται και σοβαρά πανεπιστήμια δεν θα έχουμε ποτέ αν δεν συμφωνήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα στην ψήφιση γενναίων μεταρρυθμίσεων, τώρα.
Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010
Διαφθορά
Πολλή συζήτηση έγινε για την περίφημη διαπίστωση του πρωθυπουργού πως κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα. Πολλοί Ελληνες πολίτες έχουν δικαιολογημένα θυμώσει με αυτήν τη φράση. Πρώτον, γιατί δεν είναι όλη η χώρα διεφθαρμένη αλλά τα κομμάτια του δημόσιου βίου τα οποία εθίστηκαν στη διαφθορά και τη διαπλοκή έπειτα από επιλογή και ανοχή του πολιτικού συστήματος. Και, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι που παλεύουν νόμιμα και ηθικά για το μεροκάματο ή οι επιχειρήσεις που σέβονται βασικούς κανόνες να μπαίνουν στο ίδιο καζάνι με τις δυνάμεις της διαφθοράς. Δεύτερον, ο κ. Παπανδρέου επιμένει, παραλόγως, ότι η διαφθορά είναι φαινόμενο των τελευταίων έξι ετών. Ε, λοιπόν, δεν είναι, γιατί ρίζωσε πολύ πριν –και ειδικά στην πρώτη περίοδο του ΠΑΣΟΚ– στη χώρα. Τρίτον, γιατί ο κ. Παπανδρέου ήταν ανέκαθεν ο ίδιος κομμάτι του συστήματος κομματικής και πολιτικής εξουσίας, η οποία εξέθρεψε τα φαινόμενα αυτά. Ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί συνεπώς να ομιλεί σαν να είναι πολιτικός άλλης χώρας ή αουτσάιντερ στο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο.
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Εμείς θέλουμε. Άραγε μπορούμε;
Το μεράκι μας και η καλή διάθεση δεν είναι πάντοτε αρκετά να ευχαριστήσουν τον επισκέπτη μας.
Εμείς θέλουμε. Άραγε μπορούμε;
Συλλέγουμε ότι μας αρέσει σε πρώτη ανάγνωση και όχι απαραίτητα αυτό με το οποίο συμφωνούμε.
Στην σελίδα που βρίσκεστε μπορείτε να σχολιάσετε την προσπάθειά μας και να βοηθήσετε στην πρόοδο των πονημάτων μας.
Εύχομαι, Υγεία και Καλή Καρδιά.
Ιωάννης Μιχαηλίδης
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
Ωριμότητα και συναίνεση
Οι επόμενοι μήνες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμοι για το μέλλον της Ελλάδας. Τομές που δεν έγιναν την τελευταία εικοσαετία, θα πρέπει να γίνουν σε μικρό χρονικό διάστημα και αυτό ενώ η χώρα εισέρχεται όλο και πιο βαθιά σε περίοδο ύφεσης. Η τρόικα, και κατ’ επέκτασιν η κυβέρνηση, είναι εξαιρετικά πιθανό να χρειασθεί να τροποποιήσουν το Μνημόνιο και να αναζητήσουν νέους, πιο επώδυνους, τρόπους περικοπής της κρατικής σπατάλης. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είναι ευχάριστο.
Είναι όμως ανάγκη, πέρα από τις όποιες διαφωνίες και τον θεσμικό ρόλο που παίζει πάντοτε η αντιπολίτευση, να επικρατήσει ένα κλίμα εθνικής συναίνεσης και πολιτικής ωριμότητας. Τί σημαίνει πρακτικά αυτό; Πως ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αποφύγει τις εμπρηστικές δηλώσεις και πράξεις κατά της Ν.Δ. και να αναζητήσει κοινούς τόπους με αυτή. Πως ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να αποφύγει την πόλωση και να αντιληφθεί ότι όσες τομές γίνονται σήμερα είναι αναπόφευκτες, ασχέτως του ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Πως, τέλος, η Αριστερά να καταλάβει ότι η δημοκρατία μας βάζει όρια για το έως πού μπορεί να φτάσει η διαμαρτυρία και πού αρχίζει η αμφισβήτηση της έννομης δημοκρατικής τάξης.
Για να δούμε ΦΩΣ. ΟΧΙ στην αποχή από τις ΕΚΛΟΓΕΣ
Λύπη γεμίζει την ψυχή μου,
γιατί θαρρώ πως δεν μου κλέβουν...
απλώς το πορτοφόλι.
Όσοι έχουμε μικρά παιδιά, μα και μεγάλα,
να πάρετε τον κόπο και να δείτε...
πως ύπουλα, μέσα από επίσημα βιβλία...
τους κλέβουν ιστορία, ελπίδα και θρησκεία.
Μας εκπαιδεύουν, να μην πιστεύουμε πατρίδα.
Να βολευόμαστε με κάθε εξουσία.
Αντίσταση να μη σκεφτόμαστε γιατί,
του μαχητή το "νεύρο" επιθυμούν να ευνουχίσουν.
Φίλοι μου. Μήπως είναι η ΏΡΑ;
Να πούμε ΌΧΙ στα σκα...ρφισματα..........
Σκέπτομαι; Άρα ζώ.
Ελάτε να ζήσουμε.
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Οχι χαμένες θυσίες
Ενας χρόνος έχει περάσει από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Τα συμπεράσματα είναι πολλά και χρήσιμα. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου πληρώνει σήμερα ορισμένα θεμελιώδη λάθη: δεν είπε τη δυσάρεστη αλήθεια στον λαό κατά την προεκλογική περίοδο και δεν προετοιμάσθηκε καθόλου για την ανάληψη της εξουσίας. Εχασε επίσης πολύτιμο χρόνο μετά τις εκλογές, όταν διαλαλούσε τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας διεθνώς χωρίς να κάνει τίποτα για να τα αντιμετωπίσει, ενώ τα γεγονότα έτρεχαν. Αυτό συνεχίζει να είναι και τώρα το πρόβλημα, ότι, δηλαδή, ο πρωθυπουργός είναι πάντοτε πίσω από τις εξελίξεις. Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι, υπό την πίεση της τρόικας, έχουν γίνει σημαντικές τομές στη χώρα που κανείς πολιτικός δεν τόλμησε να κάνει. Ακόμη προωθούνται αλλαγές στην παιδεία και σε άλλους τομείς, οι οποίες κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Ομως, ο κ. Παπανδρέου πρέπει να προλάβει τις εξελίξεις και να κλείσει τη στρόφιγγα που ρίχνει ακόμη δυσεύρετα κονδύλια σε ένα σπάταλο και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα. Θα το τολμήσει, παρά το όποιο πολιτικό κόστος; Αν όχι, ο κίνδυνος να πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού είναι άμεσος και ορατός.